Obraz@8

jego piosenek, By This River, pojawia się jako istotny element fabuły¹. Oczywiście spośród bardzo wielu projektów, w których brał udział Eno, większość to dosyć standardowe zadania dla kogoś, kto ma dostarczyć odpowiedniej ilości „użytkowej” partii muzycznej. Choć czasem zdarzały się przy tym projekty tak interesujące, jak chociażby Z-boczona historia kina Sophie Fiennes (Wielka Brytania-Holandia 2006), w której Slavoj Ziżek przedstawia swoją perwersyjną historię kina. Tych kilka przykła-dów przytaczam po to, by pokazać, w jak wielu obszarach muzyka Eno (a i on sam jako kompozytor) była wykorzystywana. Przywoływane nazwiska mogą dowodzić, iż zamykanie tego artysty w wąskich, mocno sformatowanych ramach jest dużym uproszczeniem.

W tpn samym czasie, w drugiej połowie lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia, kiedy Brian Eno intensywnie rozwijał koncepcje muzyki ambientowej, produkował zarazem płyty różnych artystów, nagrywał 'W^iiMsfore and After Science 1977 - jedna z najważniejszych jego płyt ze zwyczajnymi” piosenkami) i z innymi wykonawcami (Harold Budd, Cluster, David Byrne, Jon Hassell). Właśnie w trakcie sesji nagraniowej grupy Talking Heads w Nowym Jorku w dosyć przypadkowych okolicznościach artysta stał się właścicielem kamery wideo, której chciał się pozbyć jeden z pracowników technicznych grupy Foreigner, nagrywającej w-sąsiednim studiu². Jako że w tamtym czasie wynajmował apartament na West Łight Street, miał doskonały widok na Nowy Jork, a przede wszystkim na Manhattan rozpościerający się u jego stóp, bowiem apartament znajdował się na górnych piętrach. W ten sposób Eno, niejako naturalnie, rozpoczął filmowanie miasta bez wykorzystywania dodatkowych możliwości kamery, takich chociażby jak transfokacja, rejestrując jedynie statyczne, ale jednak zmieniające się obrazy. Trochę przypadkowo zaczął też eksperymentować z formatem obrazu; nie mając statywu, kładł kamerę na parapecie, ale w takiej pozycji, że obraz zapisywany był

1

   Pisałem o tym w innym miejscu. Por. P Zawojski: Wielkie filmy przełomu wieków. Subiektywny przewodnik. Kraków 2007, s. 165-171.

2

   O tym i innych faktach związanych ze „świetlnymi doświadczeniami" dowiadujemy się z eseju B. Eno: My Light Years, zamieszczonego w wydawnictwie 77 Million Paintings by Brian Eno. New York-London 2006.