Obraz3 (25)

104 PROROCY ZAGŁADY

monoteistyczne apokalipsy. Stworzyło to iluzję wspólnego oczekiwania hebrajczyków i buddystów na tę samą postać, mimo iż w rzeczywistości tak nie było. Monoteiści spod znaku Bractwa czekali i nadal czekają na bożego posłańca związanego z Dniem Sądu Ostatecznego, natomiast buddyści na przyjaciela, który będzie wystarczająco mądry i opiekuńczy, aby dokończyć dzieła Buddy bez konieczności niszczenia świata. Współcześni hebrajczycy wciąż czekają na Eliasza, podczas gdy chrześcijanie uważają, że był nim Jan Chrzciciel, który ochrzcił Jezusa Chrystusa.

Prorocy Starego Testamentu byli wyrazicielami jeszcze jednego ważnego poglądu, zgodnie z którym Jehowa" miał kontynuować podjudzanie ludzi do kolejnych wojen:

Wszystkie ludy zgromadzę do walki z Jerozolimą... Wtedy Pan wyruszy do boju

i będzie walczył przeciw ludom...

Księga Zachariasza, 14.2-3 (napisana około 520 roku p.n.e.)

Cytat ten jest zaskakujący, ponieważ stwierdza, że zamiarem „Boga" jest doprowadzenie do konfliktu między wieloma narodami poprzez wspieranie najpierw jednej strony, a potem drugiej. Tego rodzaju działania są jakby żywcem wzięte z książki Machiavelliego. Intencja „Boga" zmierzającego do doprowadzenia do walk bratobójczych została w tym samym czasie wyrażona przez innego proroka, Aggeusza:

Ja poruszę niebiosa i ziemię, przewrócę trony królestw i pokruszę potęgę

władczych narodów, przewrócę tydwan i jego woźnicę: padną konie i ich jeźdźcy,

każdy polegnie od miecza swego brata.

Księga Aggeusza, 2.22

Wierzący w Biblię nadal sądzą, że to Istota Najwyższa kryje się za przewrotnymi makiawelicznymi działaniami i poglądami opisanymi w Biblii. Teoria „starożytnych astronautów" wydaje się być prawdziwym przełomem, bowiem wskazuje, że to brutalne, stechnologizowane społeczeństwo, a nie Ona, jest najbardziej prawdopodobnym źródłem tego rodzaju machinacji.

Ludzie akceptują apokaliptycznych proroków przede wszystkim dlatego, że wierzą w przeznaczenie. Przeznaczenie jest koncepcją, która mówi, że przyszłość już istnieje i nie można jej zmienić, oraz że istnieją ludzie potrafiący ją widzieć.

Czy przeznaczenie rzeczywiście istnieje?

Dla dobra rozważań przyjmijmy, że tak. Oznacza to, że w każdym momencie teraźniejszości ismieje określona przyszłość, która jest równie trwała i rzeczywista jak dowolna chwila w przeszłości lub teraźniejszości. Być może czas nie ma charakteru liniowego, jak zwykliśmy uważać.

Jeśli taka przyszłość już ismieje. czy to znaczy, że jest ona nieunikniona i musi nastąpić?

Otóż nie.

Oto prosty dwuczęściowy przykład, który to ilustruje:

Część 1: Wybierz dowolny moment w czasie i zanotuj go. Ustal, jaki czas będzie za 30 sekund. Następnie zdecyduj, gdzie będziesz się znajdował za te 30 sekund. Obserwuj zegarek i sprawdź, czy jesteś rzeczywiście tam, gdzie planowałeś.

Jeśli tak, oznacza to, że przepowiedziałeś przyszłość i sprawiłeś, że twoja przepowiednia się spełniła.

Część 2: Spójrz na zegarek jeszcze raz i wybierz nowe miejsce. Dziesięć sekund przed upływem trzydziestosekundowego okresu, pomyśl, czy chcesz, aby twoja przepowiednia się spełniła. Jeśli tak, udaj się w miejsce, które przewidziałeś, a jeśli nie, wybierz na chybił trafił nowe miejsce i znajdź się w nim, kiedy minie 30 sekund.

Powtórz to ćwiczenie kilka razy.

Która z części powyższego ćwiczenia stworzyła mocniejszą, bardziej trwałą przyszłość? Odpowiedź brzmi oczywiście, że pierwsza. Którą z tych dwóch przyszłości prorok najprawdopodobniej przewidzi? Odpowiedź ponownie brzmi, że pierwszą. Rzecz w tym, że przyszłość jest kształtowana przez intencje wspierane działaniem; im silniejszy jest zamiar i skuteczniejsze, wspierające go działanie, tym pewniejsza i solidniejsza będzie przyszłość.

Przyszłość podama jest zatem na kształtowanie. Przyszła rzeczywistość, bez względu na to, jak solidna by nie była i jak wielu proroków by ją zgodnie przewidywało, może być zmieniona. Będzie ona nieunikniona tylko wtedy, gdy ludzie będą kontynuowali lub zaprzestaną działań mających doprowadzić do jej zaistnienia, gdy nie będzie nikogo, kto wesprze lub zapobiegnie jej biegowi lub bezwładowi.

Niektórzy mogą twierdzić, że prawdziwy jasnowidz jest w stanie przewidzieć zmianę zamiarów przedstawioną w drugiej części naszego ćwiczenia. Gdyby tak było, znaczyłoby to, że posiadł on nadzwyczajne zdolności wpływania na przyszłość, ponieważ oznaczałoby to wchodzenie w kontakt z podmiotem swoich proroctw i możliwość przekonania go do zmiany jego zamiarów bądź też możliwość przedsięwzięcia kroków mających na celu wsparcie lub zapobieżenie konsekwencjom wynikającym z decyzji danej osoby, to jest podmiotu proroctwa.

Proroctwa tak naprawdę posiadają tylko jedną wartość; mogą służyć jako narzędzie do zmiany lub utrzymania przyszłości. Problem jasnowidza, któiy przewidział tragiczne wydarzenie, które później się spełnia, polega na tym, że podał on niewystar-i zającą do zapobieżenia tragedii ilość informacji. Na przykład sławny amerykański prorok, Edgar Cayce, przepowiedział na lata dziewięćdziesiąte naszego wieku światowy holokaust. Ze względu na rozpowszechnione przekonanie, że potrafi on przewidzieć takie wydarzenia, wielu ludzi uważa, że dojdzie do niego w przyszłości. Być może. Niestety, Cayce nie był w stanie bardziej rozwinąć swojej przepowiedni i podać u.i jej lemat szczegółowych informacji, których można by użyć w celu zmiany biegu wydarzeń, które przewidział. Jego proroctwo jest więc żałośnie niekompletne.

lak zobaczymy w kolejnych rozdziałach, w historii naszej cywilizacji było już wiele epizodów mających charakter Końca Świata. Wszystkie je można uznać za spełnienie pioroctw w aspekcie religijnym, z wyjątkiem jednego, bardzo istotnego ich elementu

żaden z nich nie przyniósł nowej ety pokoju i zbawienia, jak było przyrzeczone. Mimo tego zniechęcającego faktu wielu ludzi nadal głosi, że nadejdzie jeszcze jeden, właściwy „Koniec Świata" bądź „Ostateczna Bitwa", po której życie stanie się lepsze.