Obraz (1468)

I'iulslawy Icorclyc/no iiuModyc/nc umili/,y ekonomie/,m|

Wykresy punktowe są oparte na punkcie jako odpowiedniku jednej jednostki lub określonej lie/by jednostek. Wśród tego typu wykresów można wyróżnić wykresy korelacyjne, które pokazują związek korelacyjny wybranych badanych cech (np. wynagrodzenia i wydajności pracy), oraz wykresy trójkątne.

Wykresy kombinowane stanowią połączenie kilku wykresów zaliczanych do różnych grup. Najczęściej znajdują zastosowanie wykresy liniowo-słupkowe i koło-wo-słupkowe.

Inną formę graficznej prezentacji danych mogą stanowić schematy i rysunki. Służą one ilustracji np. zależności zjawisk i ich wzajemnych powiązań oraz określonych procedur postępowania.

1.5.3. Opisowa forma prezentacji wyników analizy

Ważnym uzupełnieniem liczbowej i graficznej formy prezentacji wyników analizy jest forma opisowa. Służy ona zasadniczo do:

•    wprowadzenia w problematykę badań analitycznych;

•    przedstawienia informacji nieliczbowych;

•    prezentacji ocen i wniosków wynikających z przeprowadzonych badań i zilustrowanych danymi liczbowymi.

Forma opisowa, wprowadzając w problematykę przeprowadzonych badań, ma za zadanie przedstawienie celu analizy, jej zakresu, zastosowanych metod, wykorzystanych źródeł oraz adresata jej wyników.

W zakresie prezentacji ocen i wniosków forma opisowa powinna się charakteryzować zwięzłością i precyzyjnością sformułowań, udokumentowaniem oraz konkretnością stwierdzeń. Ważne jest dostosowanie formy opisu do możliwości percepcyjnych odbiorcy, zwłaszcza pod względem słownictwa, toku wywodów oraz argumentacji.

Forma opisowa służy także do przedstawiania propozycji zmian dotyczących badanych zjawisk gospodarczych, działań organizacyjnych, technicznych i technologicznych oraz określenia ich skutków dla wyników ekonomicznych przedsiębiorstwa.

W podsumowaniu trzeba podkreślić, że skuteczność wniosków z przeprowadzonej analizy jako przesłanek dla decyzji jest także uzależniona od trafności doboru formy prezentacji jej wyników, w szczególności: liczbowej, graficznej oraz opisowej.

Rozdział 2

WSTĘPNA OCENA SPRAWOZDANIA FINANSOWEGO

2.1.    Analiza bilansu

2.1.1.    Bilans jako dokument stanu majątkowego i finansowego jednostki gospodarczej

( ciem sprawozdań finansowych jest wypełnianie zadań:

•    sprawozdawczych — dla kontroli i badania działalności jednostki gospodarczej;

•    dokumentacyjnych —jako podstawy do zamknięcia i otwarcia następujących po sobie okresów sprawozdawczych;

•    informacyjnych — dla oceny sytuacji finansowej jednostki gospodarczej, jej dokonań w zakresie kapitałów i zmian pozycji finansowej.

W realizacji tych zadań konieczne jest przestrzeganie reguł dotyczących jakościowych cech sprawozdań finansowych (zrozumiałość, przydatność, wiarygodność i porównywalność) oraz zasad wyceny bilansowej i pomiaru wyniku finansowego.

Podstawowe zasady wyceny bilansowej i pomiaru wyniku finansowego, określone w ustawie o rachunkowości, to:

•    zasada jasnego i rzetelnego obrazu;

•    zasada ciągłości (dotycząca metod zapisów księgowych i sporządzania sprawozdań, związana z zasadą kontynuacji działania);

•    zasada memoriału;

•    zasada ostrożnej wyceny.

Sprawozdanie finansowe jednostki składa się z bilansu, rachunku zysków i strat, a także z informacji dodatkowej, obejmującej wprowadzenie do sprawozdania finansowego, oraz dodatkowych informacji i objaśnień, sporządzanych według jednego z wzorów zawartych w załącznikach do ustawy o rachunkowości. Zgodnie z tymi wzorami poszczególne pozycje bilansu oraz rachunku zysków i strat są oznaczone literami, cyframi rzymskimi i cyframi arabskimi. W układzie tym zsumowanie pozycji oznaczonych cyframi arabskimi daje wartość pozycji oznaczo nych cyframi rzymskimi, natomiast suma pozycji oznaczonych cyframi rzymskimi stanowi wartość pozycji oznaczonych literami.