OMiUP t2 Gorski82

Rys. 7.103. Pędnik cykloidalny Voith-Schneidera: a) widok perspektywiczny; b) widok z dołu

1 — płyta; 2 — łopatki

a)

O•

b)

45*

270*

360*

-t

315*

315* _u

/CS* W\

f O H>T't '^tTf "A"

fiw

225

*K. Si >(l'^{w v} ^

a^./₍

180*

\

/

225'

180*

n-D-A

Rys. 7.104. Zasada działania pędnika cykloidalnego wiednią wartość kątową 45°, 90°, 135° itd. Wraz z obrotem powstaje siła naporu P_s skierowana tak, jak na rysunku. Cały wirnik przesuwa się wraz ze statkiem, a pojedyncza łopatka przemieszcza się wzdłuż linii wypadkowej, którą jest cyk-loida pokazana na rys. 7.1041?, od której pędnik wziął swą nazwę.

Pierwszy pędnik cykloidalny typu Kirstena-Boeinga powstał w 1925 roku, jednakże nie znalazł szerszego zastosowania praktycznego. Rozpowszechnił się dopiero, skonstruowany około 1930 roku, pędnik cykloidalny Voitha i Schneidera o większej nieco sprawności. Mechanizm napędowy pędnika cykloidalnego Voitha i Schneidera przedstawiono na rys. 7.105. Wał napędowy silnika głównego napędza, przez zębatą przekładnię stożkową 4 korpus obrotowy 1 wraz z osadzonymi w nim łopatkami 2. Zmianę biegunowości realizuje się przez zmianę położenia dźwigni sterowania 6, mającej z obu stron zakończenia kulowe oraz

382