owady I (24)

Wielbłądka żółtonoga

Raphidia flavipcs

y Owad ten ma charakterystycznie wzniesione przed piecze, co sprawia, że z profilu przypomina wielbłąda. Ma dwie pary boga-

' k to użylkowanych skrzydeł o rozpiętości od 24 do 27 mm. Na dużej głowie, mającej kształt odwróconej gruszki, znajdują się cienkie, długie czułki, duże oczy i gryzące narządy gębowe. Skrzydła w stanie spoczynku złożone są dachówkowato. Wielbłądki są słabymi lotnikami, ale doskonale biegają. Zaniepokojone nie robią użytku ze skrzydeł, lecz uciekają pieszo. Pod koniec maja zaczyna się okres godowy wielbłądek. Gra miłosna trwa od kilku godzin do kilku dni i |M>lega na wzajemnych gonitwach na liściach i korze drzew. Doganiające się owady dotykają się czułka-mi. Przypomina to zabawę w berka. Zaraz po kopulacji samica za pomocą długiego pokładełka składa w szparach kory drzew od 200 do 300 jaj. W lipcu pojawiają się larwy, które prowadzą drapieżny tryb żyda - tępią mszyce, larwy muchówek, gąsienice motyli, jak również larwy korników i kózek. Larwy zimują pod korą drzew, a od maja zaczynają znów polowania i polują aż do jesieni. Po kolejnym (drugim) przezimowaniu, przechodzą stadium poczwarki i stają się owadami dorosłymi. Poczwarki są bardzo podobne do larw i tak samo jak one są ruchliwe, co jest charakterystyczne dla tego rzędu owadów. Zarówno larwy, jak i postacie dorosłe prowadza drapieżny tryb życia. Chwytają owady i inne drobne bezkręgowce, zwłaszcza w koronach drzew i krzewów. Są bardzo żarłoczne, a ponieważ żywią się głównie mszycami i innymi szkodliwymi owadami, są bardzo pożyteczne w lasach, sadach i na działkach. Wielbłądki występują głównie w klimacie umiarkowanym półkuli północnej. Znanych jest około 100 gatunków wielbłądek, / których 10 żyje w Środkowej Europie. Rząd ten był liczniej reprezentowany we wcześniejszych epokach geologicznych. Najstarsze znalezione szczątki kopalne pochodzą z jury, lecz owady te rozwinęły się znacznie wcześniej.

63