P1000812

170 Plecy wklęsłe

Ad 1,2 i 6. Te punkty planu są takie same, jak w przypadku korygowania pleców okrągłych i zostały omówione w rozdziale poświęconym plecom okrągłym.

Ad 3. Rozciąganie mięśni przykurczonych, podobnie jak w przypadku pleców okrągłych, rozpoczynamy od ćwiczeń rozciągających biernie i stopniowo włączamy ćwiczenia rozciągające czynnie

Rozciągając mięśnie: prostownik grzbietu odcinka lędźwiowego i czworoboczne lędźwi, należy zwracać uwagę na niebezpieczeństwo pogłębienia kifozy piersiowej Pogłębiona lordoza lędźwiowa poprzez kompensację może powodować zwiększenie kifozy piersiowej. Kompensacja ta jest niekorzystna i należy jej przeciwdziałać. W ćwiczeniach rozciągających mięśnie biodrowo-lędźwtowe i proste uda należy zadbać o stabilizację przyczepu górnego, aby oddalanie przyczepu dolnego nie powodowało pogłębienia wygięcia lordotycznego odcinka lędźwiowego. Stabilizację tę najłatwiej osiąga się przez zgięcie w biodrze jednej nogi (przyciągnięcie kolana jednej nogi do klatki piersiowej, tzw. skulne ustawienie nogi). Zgięcie to stabilizuje przyczepy znajdujące się na odcinku lędźwiowym kręgosłupa i na miednicy. Zwiększając wyprost nogi przeciwnej oddalamy przyczepy mięśni prostego uda i biodrowo-lędźwiowego, a tyra samym rozciągamy go.

Ad 4. Naukę przyjmowania postawy skorygowanej w przypadku pleców wklęsłych, podobnie jak przy plecach okrągłych, zaczynamy od leżenia na plecach na podłodze. Następnie przechodzimy do ćwiczeń przy ścianie, przed lustrem, z kontrolą wzroku i z zamkniętymi oczami z wykorzystaniem czucia głębokiego. Dążymy do sytuacji, gdy dziecko na polecenie przyjęcia postawy skorygowanej potrafi choć przez chwilę stanąć w pozycji prawidłowej.

Ad {.Wzmacnianie mięśni osłabionych powinno odbywać się w pozycji skorygowanej, tzn. w pozycji zbliżenia ich przyczepów

W przypadku pleców wklęsłych osłabione i rozciągnięte są wszystkie mięśnie brzucha, a zwłaszcza mięsień prosty, szczególnie jego część podpępkowa. Z tego względu przy wzmacnianiu mięśni brzucha preferowane jest tzw. sterowanie dołem, tj. ruch nóg przy ustabilizowanym tułowiu.

Dobierając ćwiczenia wzmacniające mięśnie brzucha należy pamiętać o tzw. bezpiecznym kącie pracy nóg Jest to taki kąt uniesienia nóg, przy którym nie występuje powiększenie lordozy lędźwiowej kręgosłupa. Jeżeli z pozycji leżenia tyłem unosimy proste nogi do pionu, to w pierwszej fazie ruchu, gdy nogi są nisko nad podłożem, bardzo mocno wygina się odcinek lędźwiowy. Wygięcie to zanika na ogół przy kącie ok. 45° pomiędzy nogami a podłogą Nie chcąc więc pogłębiać lordozy lędźwiowej, należy w tych ćwiczeniach unieść nogi powyżej 45°. Kąt uniesienia nóg równy 45° jest średnią wartością tego kąta i dlatego należy go zawsze znajdować indywidualnie dla każdego dziecka.

W doborze ćwiczeń wzmacniających mięśnie pośladkowe i kulszowo-goleniowe trzebi uwzględniać fakt, że zakres wyprostu w stawie biodrowym nie przekracza kąta 10°-15^s. Uniesienie nóg, np. w leżeniu na brzuchu powyżej tego kąta zwiększa lordozę lędźwiową co w przy padku pleców wklęsłych będzie pogłębieniem wady. Dlatego wzmacniając mięśnie pośladkowe i kulszowo-goleniowe nie można przekroczyć 10°-15° wyprostu w stawie biodrowym (polecając więc dziecku uniesienie nóg w leżeniu na brzuchu, każemy mu unosić nogi nisko nad podłogę).

Podobnie jak w przypadku pleców okrągłych, również postępowanie korekcyjne z dzieckiem z plecami wklęsłymi musi być indywidualnie dostosowane do etiologi, lokali-zacji i stopnia zaawansowania zmian charakterystycznych dla danego przypadku.

171

Zabawy dla dzieci młodszych

Często obserwowaną wadą postawy są tzw. plecy wklęslo-okrągle. Jest to wada,

* której jednocześnie występuje nadmierna kifoza piersiowa i nadmierna lordoza lędźwiowi Jest to połączenie pleców okrągłych z plecami wklęsłymi. W naszym opracowaniu nie wyodrębniamy zabaw i gier ruchowych przeznaczonych dla tej wady, gdyż mają tu zastosowanie zarówno zabawy i gry korygujące plecy okrągłe, jak i stosowane przy plecach wklęsłych Prowadzący zajęcia z dziećmi, u których wystąpiły plecy wklęsło-okrągłc, powinien pamiętać o obowiązującej w korygowaniu tej wady zasadzie tzw. stabilizacji odcinkowej. W myśl tej zasady ruch korekcyjny z jednego odcinka kręgosłupa me powinien być przenoszony na odcinki sąsiednie, gdyż dla nich może być (i najczęściej jest) szkodliwy. Na przykład korekcja nadmiernej kifozy odcinka piersiowego kręgosłupa przeniesiona na odcinek lędźwiowy będzie sprzyjała pogłębieniu lordozy. Jeżeli lordoza lędźwiowa jest już zbyt duża, to dalsze jej zwiększanie będzie (wgłębieniem wady Podobnie korygowanie nadmiernej lordozy lędźwiowej może pogłębić wadę hiperkifozy w odcinku piersiowym. Należy więc uniemożliwić przenoszenie ruchu korekcyjnego na odcinki sąsiednie. Służą leniu np. ograniczenia ruchu (w leżeniu na brzuchu - oderwanie głowy i rąk od podłoża, ale bez odrywania klatki piersiowej), pozycje ustalające odcinki sąsiednie (np. skubie ustaw ienie nóg zabezpiecza odcinek lędźwiowy) lub przybory (np laska gimnastyczna na plecach zabezpiecza odcinek piersiowy).

Dobierając zabawy i gry staraliśmy się, aby zachowane były warunki tej stabilizacji, ramo że zabawa lub gra są kierowane do dziecka z plecami tylko okrągłymi czy tylko wklęsłymi.

5.2. Zabawy dla dzieci młodszych

5.2.1. Zabawy ruchowe w grupie kilkuosobowej

CHRABĄSZCZ NA GRZBIECIE

PRZYRZĄDY I PRZYBORY: zbędne.

UCZESTNICY, minimum dwie osoby.

ORGANIZACJA I PRZEBIEG ZABAWY. Dzieci leżą na podłodze na plecach i rękoma i nogami w górze Na hasło prowadzącego - Chrabąszcz chce wstać - dzieci naśladują rękoma i nogami ruchy chrabąszcza przewróconego na grzbiet. W czasie zabawy dzieci nic mogą odrywać barków od podłogi. Na hasło prowadzącego - Chrabąszcz ooro-kvw,\ - dzieci opuszczają ręce i nogi na podłogę. Zabawa odbywa się w czasie np 2 ntin. Prowadzący na zmianę podaje hasła. Wyróżnia on dzieci, które najlepiej naśladowały chrabąszcza.

Oidzialyieanic korekcyjne:

-    odciążenie kręgosłupa.

-    wzmocnienie mięśni brzucha.

Przeciwwskazania: brak.