■ W naszym przypadku częstości drgań wzajemnie prostopadłych są takie same Jeżeli częstości te są różne, to tor ruchu wypadkowego jest dość złożoną krzywą. W przypadku, gdy stosunek częstości jest liczbą wymierną tj równy jest stosunkowi liczb całkowitych, tor będzie krzywą zamkniętą tzw. figurą Lissajous. Poniżej przedstawiono na rysunku dwa przykłady złożenia dwóch drgań prostopadłych takich. Ze drganie w kierunku osi OY ma częstość dwukrotnie większą niż w kierunku osi OX. Różnica między wynikiem złożenia drgań związana jest z różnicą przesunięć fazowych między' drganiami składowymi
r = «4cos(o>/) >•= #cos(2cuf)
W zależności od różnicy faz początkowych obydwu drgań otrzymujemy różne kształty figur Lissajous Wielkością niezmienną, jak to pokazano na rysunku, jest stosunek liczby przecięć figury Lissajous z prostą pionową Px do liczby przecięć z prostą poziomą Pr Stosunek ten jest równy stosunkowi częstości drgania w- kierunku osi OXdo częstości drgania w kierunku osi OY (w naszym przypadku wynosi |) ■ Najprostszym sposobem obserwacji krzywych Lissajous jest obserwacja toru plamki na ekranie oscyloskopu, do którego okładek X i Y przyłożono sygnały napięciowe o tych samych lub różnych częstościach W pierwszym przypadku zaobserwujemy elipsę a w pozostałych jedną z krzywych Lissajous.
46.3 Składanie drgań prostopadłych
wychylenie wzdłuż osi OY
/amplituda drgania w kierunku osi OY
amplituda drgania w kierunku osi OX
COS (co/)
Drgania harmoniczne
99
» przesunięcie fazowe między drganiami
jednakowa częstość dla obydwu drgań
w dwóch wzajemnie prostopadłych drganiach
wychylenie w kierunku osi OX
prosta o równaniu
prosta o równaniu
elipsa, której osie pokrywają się z osiami układu wspóhzędnych