■ Przy składaniu drgań o różnych częstościach przyjmujemy, że faza początkowa obydwu drgań jest równa zeru. Kie zmienia to ogólności rozważań, gdyż jeżeli drgania mają różne częstości, to różnica ich faz cały czas ulega zmianie, a co za tym idzie wystarczy jako chwilę początową przyjąć tę, w której oba drgania mają maksymalne wychylenie o tym samym zwrocie ■ Dudnienia, Jeżeli spełniony jest warunek <02-«>i « cot +a2. to we wzorze na drganie wypadkowe x czynnik w nawiasie kwadratowym zmienia
Oli
się w funkcji czasu powoli w porównaniu z czynnikiem cos(——•/). Pozwala to nam traktować drganie wypadkowe jako drganie harmoniczne o częstości co = i o zmiennej w czasie amplitudzie. Za zmienną w czasie amplitudę uważamy moduł z wyrażenia w nawiasie kwadratowym. Moduł wprowadzamy dlatego, ze amplituda musi być wielkością dodatnią. Tak zdefiniowana amplituda zmienia się w czasie okresowo z częstością = u>2 ©i (częstość dudnień). Zauważmy, że nie jest to częstość funkcji cosinus w nawiasie kwadratowym, lecz częstość dwukrotnie większa, gdyż w definicji amplitudy występuje moduł funkcji cosinus.
■ Poniżej przedstawiamy przykład złożenia drgań, który może być traktowany jako przykład dudnień. Załóżmy, że składamy dwa drgania równoległe o jednakowych amplitudach .4-1 cm i częstościach kołowych równych coj = 9.4s-1.012 = I0,6s_ł. Zgodnie ze wzorem z punktu 46 2 otrzymamy drganie wypadkowe x= 2 cos(0.6/) cos(10/) Poniższy rysunek przedstawia wykres drgania wypadkowego z zaznaczeniem efektu dudnień
x| = A cos(co i /)
częstość ł pierwszego drgania
*2 -A cos(a)2/)
\ częstość drugiego drgania (załóżmy, że łh > i)
wartość wychylenia
z położenia równowagi
dla drgania pierwszego w chwili t
amplituda drgań, jednakowa dla drgania pierwszego i drugiego
amplituda drugiego drgania
amplituda drgania wypadkowego
amplituda pierwszego drgania faza pierwszego drgania
faza drugiego drgania laza drgania wypadkowego!^/
X = |
’ (©2—0) i 2.4 cos 1 % |
-)i |
cosf"’™2,) |
drganie wypadkowe x = x\ + *?