„Przeżycie estetyczne jest procesem złożonym, dynamicznym, aktywizującym całą osobowość człowieka, zarówno jego widzenie, przeżywanie jak i myślenie, jego doznawanie jak i działanie” [Kołodziejska T. 1996, s. 167], Przytaczając tę definicję przeżycia estetycznego należy podkreślić złożoność tego procesu, który w toku powtarzających się zabiegów dydaktycznych może doprowadzić do odczuwania i rozumienia sztuki, również muzyki artystycznej. Działania te mogą przybierać różne formy aktywności artystycznej:
• śpiew i granie na instrumentach,
• taniec i ruch w związku z muzyką lub rytmiczną mowę, zachowania tanecznopodobne,
• inscenizacje ruchowe,
• inscenizacje teatralizujące,
• rysunek,
• malarstwo,
• tworzenie ze słów (rymowanki, wiersze, opowiadania),
• tworzenie dźwięków (rytmy, melodie),
• tworzenie z przedmiotów i materiałów różnego pochodzenia (instrumenty lub układanki reprezentujące wyobrażenia dzieci, przekształcanie mechaniczne tych materiałów (układanie we wzory i obrazy szalików, chusteczek i innych materiałów).
Przedstawiona tu różnorodność możliwych działań dziecka może wiązać w całość przeżycia artystyczne poprzez przekładanie jednych wrażeń na inne, w innej formie. Omówienie wszystkich możliwych współzależności pomiędzy tymi formami aktywności nie jest celem tej pracy, choć są one możliwe. 'Wymaga to jednak od nauczyciela twórczej interpretacji treści programowych wszystkich przedmiotów nauczania. Natomiast omówione będą dokładniej wszystkie te formy aktywności artystycznej, które mogą być podstawą dla stymulacji rozumienia i emocjonalnego przeżywania muzyki artystycznej a przebieg takich zajęć zaprezentowano w rozdziale 6.1.
37