P4250054

68

kowycb lab powierzchniowych z pompami kondensatu grzejnego najkorzystniejsze termodynamicznie jest stosowanie jednakowego podgrzewu w poszczególnych wymiennikach:

68

At_m

At„

z

(11.33)

zaś optymalny podgrzew całkowity w przypadku ekspansji izentropowej w turbinie

z

=

(11.34)

gdzie

W przypadku ekspansji ze stratami, gdy rj_lT < 1, zalecane są nieco niższe podgrzewy £41]:

01.35)

gdzie

k = 0,75-0,85.

Decydując się na liczbę zaczepów z, określamy tym samym podgrzew całkowity At^ według (11.35) oraz podgrzew w pojedynczym wymienniku (11.33), który winien się mieścić w przedziale

= 25—40°C.

Znając oraz podgrzewy dr_wl, dt_v2,... określamy temperaturę wody zasilającej za kolejnymi podgrzewaczami

^    t_w3 = ^-(At^+At^ itd.

Temperatura nasycenia pary grzejnej w y-tym wymienniku wynosi (IL36)

zaś odpowiednie ciśnienie pary w wymienniku p,(tj znajdujemy z tabel parowych. Ciśnienie zaczepu w miejscu poboru pary w turbinie jest większe o straty Ap_f i wynosi

ai-37)

Pjo = Pj+ÓPj-

Podaną metodą ustalamy ciśnienia p_t0, p₂₀,.... p# kolejnych zaczepów w turbinie i wyznaczamy wartości entalpii pary grzejnej z punktów przecięcia izobar p₁₀, p^, ... z linią ekspansji (patrz rys. IL22).

Przyrost sprawności obiegu zależy od liczby stopni podgrzewu i parametrów pary świeżej p₀, i_t>. Rysunek 11.23 przedstawia przykładowo przyrost

Rys. IL23. Odniesiony przyrost sprawności obiegu z regeneracją w zależności od liczby stopni podgrzewu z w funkcji całkowitego podgrzewu

sprawności obiegu w funkcji całkowitego podgrzewu At^, odniesionego do At„_m = t„(p₀)-t_k, dla różnej liczby stopni regeneracji Przyrost sprawności podano w odniesieniu do przyrostu maksymalnego, gdy z — co. Wielkości z rysunku IL23 obliczono dla obiegu rzeczywistego bez przegrzewu między-stopniowego, przyjmując p₀ = 120 bar, t₀ == 550°C, p₂ = 0,04 bar. Z rysunku można odczytać, że dla danej liczby stopni podgrzewu, z — const, przyrost sprawności zależy silnie od doboru całkowitego podgrzewu At_wz. Rysunek ten ma charakter przykładowy, zawiera dane przybliżone. Faktyczny przyrost sprawności obiegu zależy od szczegółowych parametrów opisujących schemat układu, sprawności turbiny i pomp, parametry podgrzewaczy itd. Na ogół punkty optymalne krzywych Atj^At^, z) leżą bardziej na lewo od podanych na rysunku. Ze wzrostem liczby zaczepów rośnie optymalny przyrost sprawności obiegu Arj„ ale przyrost ten jest nierównomierny. Przyjęcie jednostopniowęj regeneracji zapewnia około 45% zysku maksymalnego, osiągalnego teoretycznie dla z = co (rys. IL24).

Przyrost sprawności obiegu dzięki regeneracji jest tym znaczniejszy, im wyższe jest ciśnienie pary świeżej (rys. 11.25) i maleje ze wzrostem temperatury pary t_p. Procentowe korzyści są większe w blokach bez przegrzewu wtórnego. Najbardziej opłaca się stosować regenerację w siłowniach zasilanych parą suchą nasyconą, nie przegrzaną.

Ry*. 11.24. Optymalny przyrost sprawności obiegu w funkcji liczby stopni podgrzewu