Tak więc w stopniu izolowanym akcyjnym należy obierać «, ss 12-14°.
Jak wynika z rysunku VII.11, w obszarze »<». korzystniejsze są nieco większe kąty xl.
Należy od razu zauważyć, że dla celów projektowania stopnia znaczenie ma tylko lewa gałąź krzywej tj. obszar * < i-m.
Wiąże się to z zagadnieniem optymalizacji techniczno-ekonomicznej, omówionym bliżej w rozdziale IX. Wzrost wskaźnika prędkości v = u/c, oznacza przy stałym spadku ht = const zwiększenie prędkości obwodowej, co wiąże aę z rosnącym kosztem stopnia. Jeżeli rozpatrzymy dwie wartości wskaźnika prędkości
oraz ?j >
dla których sprawność łopatkowa jest taka sama:
to stopień mający v2 > *, jest droższy. Nie ma więc sensu przyjmowanie v > vm, skoro przyjmując odpowiednie wartości v < vn można osiągnąć taką samą sprawność mniejszym kosztem.
Projektowanie stopnia na optimum termodynamiczne, tj. v = vm, przy którym 7. — również nie jest celowe, gdyż w sąsiedztwie maksimum
dużym zmianom wskaźnika v odpowiadają niewielkie zmiany sprawności a jednocześnie znaczące zmiany kosztu inwestycyjnego stopnia.
Optimum techniczno-ekonomiczne leży zawsze na lewo od punktu maksymalnej sprawności łopatkowej (por. rozdział IX).
4.2. Stopień akcyjny jednorodny W stopniu jednorodnym jest
Co = c2,
przy czym
Ł'o ^ 0-
Sprawność obwodową takiego stopnia wyraża wzór (VII.40)
„ L
z którego po podstawieniu hs = eh'2, lu = u-ówy wynika
Chociaż wzór (VII.59.a) ma taką samą postać jak wzór (Vtt.48) wyprowadzony dla stopnia izolowanego, to jednak w przypadku stopnia jednorodnego licznik przyjmuje inną wartość, gdyż prędkość wypływu z dyszy wyraża się inną zależnością:
a z podstawieniem c0 = c2:
Znalezienie wartości c0/cs = cjct jest skomplikowane, wymaga dość uciążliwych obliczeń.
Napiszmy wzór (VII.60) w postaci bezwymiarowej:
(VII.61) (VI 1.62)
Z trójkąta wylotowego prędkości znajdujemy
\vj = c2+u2 —2ucłcosał,
<p2Bo + v2—2cpB0v cos a,.
(VII.63)
Prędkość wylotowa względna z wirnika
w2=
zaś bezwzględna prędkość wylotowa
cf = w2 + w2—2wWjCOs/?2*
Bezwymiarowo:
^ (jr) + V2 - 2\J/Vcos/?2. (VII 64)
Kąt fi2 występujący w równaniu (VI 1.64i określają relacje (VII.54) i (VI 1.55):
* = r- (vil.65)
•t
Korzystając ze wzorów rVP.62)—f nożna obliczyć B0 = x/1 +(<j/cJ2
lub Cj/c, metodą kolejnych przybliżeń. Znając B0 obliczamy już bez trudności