109907

Tak więc dopiero po śmierci Piotra (1725) poczęto porządkować narastającą w duży stopniu samorzutnie zabudowę i kształtować podstawowe elementy strukturalne obecnego głównego ośrodka miasta na lewym brzegu Newy. Akcję tę ułatwiły wielkie pożary, jakie wybuchły w tej części Petersburga w latach 1736 i 1737. W końcu lat trzydziestych XVIII w. sporządzono plan, który objął wszystkie dzielnice i przewidywał rozwój miasta głównie w kieunku południowym. Powstał kościec kompozycyjny tej części Petersburga w postaci trzech arterii zamkniętych wieżą Admiralicji, z czasem przebudowaną. Plany z lat następnych stopniowo porządkowały fragmenty maista, wiążąc je w całość. W 1763 r. ogłoszono międzynarodowy konkurs na projekt przebudowy miasta. Jego wyniki nie zostały opublikowano i nie wiemy, czy wywarły wpływ na kształt stolicy. Sześć lat później został zatwierdzony nowy plan, ustalający sieć ulic i zasady ich zabudowy. W końcu XVIII i na początku XIX w. Petersburg stał się terenem realizacji wielkich przedsięwzięć architektonicznych. Dopiero wtedy, ponad sto lat od jego założenia, wykształcił się ostatecznie plan głównej dzielnicy i uformowała jej zabudowa.