page0010

Reanmonr — Recepta

2

przyjął wtenczas dopiero, kiedy dozwolono, aby po śmierci jego przez akademiję nauk na różne cele naukowe mogła bydź obracaną. Największe dzieło jego jest: Memoires pour sermr a thistoire naturelle des insectes, (6 tomów, Pary* 1734—42), wktórem przedstawia prace swoje nietylko zaspokajające ciekawość lecz i prawdziwie naukowe wiadomości. Umarł 1757 r. w swojej majętności wiejskiej Bermondiere.

Rebekka, piękna córka Bathuela, żona Izaaka, dla którego przywiózł ją z Haran w Mezopotamii Eliezer, starszy sługa w domu Abrahama. Po dwudziestu latach niepłodności powiła mu dwóch synów Ezawa i Jakóba (ob.). Z tych ostatni podstępnie uzyskał pierworodztwo. Zmarła Rebekka jeszcze za życia Izaaka, pogrzebiona wraz z mężem w grobie Abrahama i Sary.    L. R.

Reboul, (Jan), piekarz i poeta, urodził się w r. 1796 w Kimes z niezamożnych rodziców, i dotąd tam mieszka utrzymując żonę i dzieci z pracy własnoręcznej. Odkąd nazwisko jego nabrało rozgłosu skutkiem wydania poezyi historycznych, projektowano mu kilkakrotnie, aby się przeniósł do Paryża, gdzie literackie zatrudnienia mogłyby mu przynieść większą korzyść; atoli odrzucił wszystkie te projekta, co tem bardziej na uwagę zasługuje, że właściwie sferą lego jest raczej poezya sztuki aniżeli poezya ludu. Jego Pesies (Paryż 1836), z przedmową Alexandra Dumas i listem Lamartina, są to piękne liryczne dźwięki, ale Le dernier jour, poeme en dix chants, (Paryż t839), chybione w założeniu. Reboul odznacza się zręcznością wyrażenia i raczej miekkiem romanty-cznern usposobieniem aniżeli oryginalną głębokością pomysłu. Widocznie do niektórych utworów' skłoniły go niektóre poezye Lamartina. Najnowsze jego płody zebrane są w dziele: Poesies noure/les (Paryż 1846). Po rewolucyi lutowej 1848 był deputowanym z departamentu Gard do zgromadzenia narodowego, tam jednak niczem się nie odznaczył.

RcbllS (wyraz stworzony z szóstego przypadku łacińskiego wyrazu fes, rzecz, a zatem przez rzeczy, rzeczami), wyobrażenie jakiej myśli wizerunkami przedmiotów, czyli zagadka obrazkowa, stanowiąca od lat dwudziestu i kilku ulubioną rozrywkę czytelników pism illustrowanych, szczególnie francuz-kich i niemieckich. U nas zajmował się pierwszy rebusami, do naszego języka zastosowanemi, Bonawentura Chrząński (zm. 1864 r. w Warszawie), zaś drukiem rebusy ogłaszały pierwsze Wolne Żarty, wydawane przez F. H. Lew^re— stama i J. K. Gregorowicza.    F. H. L.

Recamier (Joanna, z domu Bernard), urodzona 1780 w Lyonie, małżonka bankiera francuzkiego, którego salony dla jej wdzięków, dowcipu i ukształce-nia były przez czas długi ogniskiem wyboru towarzystwa stolicy Francyi. Niemały też wpływ wywarła na literaturę francuzką. Gdy mąż jej zbankrutował, udała się za granicę do swoje] przyjaciółki, pani de Stael; za restauracyi pdwróciła do Francyi i otworzyła na nowo z tem samem powodzeniem swoje salony. Umarła 1849 r.    F. H. L.

Recenzyja (z łacińskiego recensio), właściwie nowe przeglądanie textu w celu uskutecznienia krytycznej edycyi starożytnego autora.—Reeenzyją nazywa się także ocena dzieła, a wlec zbiór w skazówek dotyczących jego zalet lub niedostatków.    F. IŁ L.

Recepis, kwit pocztowy na oddany list, lub pakunek, który przez odbierającego podpisany, wraca się pocztą odwrotną do oddawcy, jako dowód, że prze-sełka doszła swojego przeznaczenia.    F. H. L.

Recepta czyli formula lekarska, nazywa się piśmienna instrukcyja, którą lekarz pisze dla poinformowania aptekarza w jaki sposób lekarstwo, szczególniej złożone, ma być przygotowane. U nas, w Rossyi, Niemczech, w receptach zwykle