Rozdział 2. Teoretyczne podstawy rozwoju regionalnego i lokalnego
ś)o powiązane tworząc zamknięty, hierarchiczny system przestrzenny. Dzięki wzajemnym powiązaniom innowacje rozprzestrzeniają się z centrum na peryferie. Model j Friedmanna pokazuje następujące tendencje165:
• przepływu środków z centrum do peryferii (efekt dominacji),
• zwiększającej się liczby innowacji w centrum (efekt informacji),
• zwiększającej się przejrzystości warunków i zmniejszającym się ryzykiem działania centrum w stosunku do peryferii (efekt psychologiczny),
• postępu społecznego i instytucjonalnego w centrum, ułatwiającego działanie (efekt modernizacyjny),
• indukowania jednych innowacji przez inne w centrum (redukcja łańcuchowa),
• wzrostu korzyści dużej skali w centrum (efekt produkcyjny).
Zależność hierarchiczna: centrum - peryferie, może być źródłem konfliktów. Jednak J. Friedmann wskazuje, że to właśnie w interesie centrum jest, aby peryferie skutecznie adoptowały innowacje, ponieważ w ten sposób jest ono wspomagane poprzez przekazanie niektórych kompetencji peryferyjnym centrom subsydiarnym. Skutkiem tego mogą być efekty synergiczne, przyspieszające rozwój zarówno ośrodków centralnych, jaki i peryferii.
Rozwój koncepcji i pomysłów obrazujących oraz wyjaśniających zjawiska rozwoju regionalnego ma oczywiście charakter ciągły i kumulatywny. Trzeba jednak zauważyć, iż w latach 60. XX wieku nastąpiła zasadnicza zmiana myślenia i podejścia do terytorium. Okazało się, iż dotychczasowe teorie w sposób niewystarczający wyjaśniały zjawiska zachodzące w przestrzeni, szczególnie w odniesieniu do regionów. Wskazuje się więc na nową jakość, nowe podejście do rozwoju regionalnego i tym samym powstanie nowych koncepcji rozwoju regionalnego o charakterze endogenicznym (oddolnym).
Geneza koncepcji rozwoju lokalnego, rozumianego jako proces zróżnicowania i wzbogacania gospodarki oraz społeczeństwa na danym terytorium, jest nierozerwal-
m D. Suwasz, Współczesne uwarunkowania.... op. cii.. Łódź 2000, s. 30.
63