PB040744

Higiena j dobrostan zwierząt gospodarskich

Wielkość pobierania wody przez zwierzęta zależy też od¹ pory roku i warunków mikroklimatycznych

*    wieku zwierzęcia, wydajności i stanu fizjologicznego (ciąża, cho

•    systemu żywienia i jakości paszy (zawartość suchej masy,bialfo^

na, soli mineralnych).    ^

Prze.

Przyjmuje się, że największe zapotrzebowanie na wodę pitną w liczeniu na pobraną suchą masę paszy wynosi u:

•    trzody chlewnej - 6-8 l/kg s.m.

•    bydła i koni - 4-6 l/kg s.m.

•    owiec, kóz - 2-3 l/kg s.m.

•    drobiu grzebiącego i królików - ok. 2 l/kg s.m.

Jakość wody pitnej dla zwierząt nie powinna różnić się od wymagań sanitarnych, jakim powinna odpowiadać woda przeznaczona do spożycia przez ludzi. Wymagania mikrobiologiczne są podane w tabeli 7.3, natomiast parametry fizykochemiczne określone w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dn. 5 grudnia 2002 r. (Dz. U. z 2002 r. nr 203, pól 1718). przedstawiono w załączniku 11. Rozporządzenie to zawiera też załączniki określające:

•    minimalną częstotliwość pobierania próbek wody przeznaczonej do spożycia przez łudzi

•    wskaźniki (parametry) objęte monitoringiem, minimalny zakres badania próbek wody do spożycia przez ludzi w monitoringu kontrolnym i monitoringu przeglądowym

•    charakterystykę metod badawczych (laboratoryjnych).

Tabela 7.3. Wymagania mikrobiologiczne, jakim powinna odpowiadać woda przeznaczona do spotycia przez łudzi (wg Rozp. MZ z dn. 25.12.2002 r.)

Lp.l Wskaźnik jakości wody 1	Najwyższa dopuszczalna wartość wskaźnika w iróbcc wody pobranej w miejscu czerpania pna konsumentów i/lub podawania wody do sieci
n	liczba bakterii	objętość próbki (ml)
1 j 1 Escherichia coli lub bakterie grupy ! 1 ‘ 1 coli typ kątowy (tcrmotolcrancyjnc)	0	100
\ 2.1 Bakterie grupy coli^ł>	o	100
1 3.1 Enlerokoki (paciorkowce kałowe)	5	100
1^1 Clostridia redukujące siarczyny^1' 1 ' 1 (Closlridium perfringens)	0	100
1 5. 1 Ogólna liczba bakterii w 37 °C po 24	h 20	l
\ 6. \ Ogólna liczba bakterii w 22 °C po 72	hl 100	1

Dopuszcza się pojedyncze bakterie wykrywane sporadycznie, nic w kolejnych próbkach; do 5ł próbek w ciągu roku.

' Należy badać w wodzie nochnd/acci z uieć powierzchniowych.

'    . _r/ę,_a korzystają niekiedy (wypasy) z wód powierzchniowych, dla

istnieją normy jakościowe zawarte w Rozporządzeniu Mini-^z $■' ^7 listopada 2002 r. (Di U. z 2002 r. nr 204, poi

^c)vidc - załącznik IH.

0

₁ą, prawna ochrona wód przed zanieczysz-⁷ czeniami pochodzenia rolniczego

W ostatnich latach wiele uwagi poświęca się jakości wód, w tym wo-jy przeznaczonej do spożycia. Jak wiadomo, istnieje wiele źródeł zanie-^•szczenią wód zarówno pochodzenia przemysłowego, komunalnego, jak i rolniczego. Niezwykle istotnym działaniem jest ograniczenie zrzutu ścierw komunalnych i płynnych odchodów zwierzęcych do środowiska, na co jwróciła uwagę już na początku lat 90. Rada Wspólnot Europejskich. W tej kwestii dla potrzeb ochrony wód przed zanieczyszczeniem zostały opracowane dwie dyrektywy:

• Dyrektywa 91/271/EWG z dn. 21 maja 1991 r. - dotycząca oczyszczania ścieków komunalnych

i Dyrektywa Rady 91/676/EWG z dn. 12 grudnia 1991 r. w sprawie ochrony wód przed zanieczyszczeniami spowodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego (tzw. Dyrektywa azotanowa).

Konieczność wprowadzenia, szczególnie Dyrektywy azotanowej, uzasadniono między innymi faktem wzrostu zawartości azotanów w wodach na niektórych obszarach państw członkowskich, przekraczającej dopuszczalne standardy określone w dyrektywach odnoszących się do jakości wody ujmowanej dla celów zaopatrzenia ludności (a także zwierząt gospodarskich) w wodę do spożycia (75/440/EWG, 79/869/EWG, 80/778/EWG) oraz wpływem azotanów na intensyfikację procesu eutrofizacji w wodach powierzchniowych śródlądowych i morskich. Wskazano przy tym, że działalność rolnicza jest głównym źródłem azotanów i chociaż używanie nawozów zawierających azot i odchodów zwierzęcych jest konieczne dla rolnictwa Wspólnoty, to jednak ich nadmierne stosowanie, bez uwzględnienia specyfiki obszaru, stanowi poważne zagrożenie dla środowiska. Dlatego też uznano za obligatoryjne nieprzekraczanie dawki 170 kg czystego azotu pochodzącego z nawozów naturalnych w przeliczeniu na l ha użytków rolnych (dotyczy to też gospodarstw ekologicznych).