P170310 360002

stych w przestrzeni Bowmana, w świetle włośniczek, niekiedy podśródbłonko-wo. Zmiany te mogą być spowodowane zmienioną w warunkach niedoboru insuliny syntezą substancji strukturalnych błon podstawnych, genetyczną predyspozycją do zmian naczyniowych oraz obecnością kompleksów obcogatunko-wej insuliny z przeciwciałami.

CHOROBY UKŁADU NACZYNIOWEGO NEREK

ZESPÓŁ HEMOLITYCZNO-MOCZNICOWY

Zespół hemolityczno-mocznicowy (zhm.) stanowi jedną z częstszych przyczyn Ostrej niewydolności nerek u niemowląt. Etiologia choroby nie jest znana, największą rolę przypisuje się czynnikom zakaźnym, zwłaszcza zakażeniom wirusowym. Pierwotnym zjawiskiem patogęnetycznym jest uszkodzenie śródbłonka naczyń włosowatych kłębuszków nerkowych, którego bezpośrednią jforzyczyną ma być deficyt prostacykliny spowodowany niedoborem czynników osoczowych stymulujących jej działanie lub obecność czynników inaktywują-fcych jąi W obrazie morfologicznym zmianą charakterystyczną jest zgrubienie i rozwarstwienie ścian naczyń włosowatych kłębka z podśródbłonkowymi odłogami włóknika. Zmiany mogą rozprzestrzeniać się nh arteriole i większe naczynia tętnicze. Chorobę poprzedzają objawy prodromalne ze strony przewodu pokarmowego (biegunki, często z domieszką krwi), a rzadziej układu oddechowego. Na obraz kliniczny składa się ostra niewydolność nerek, niedokrwistość hemolityczna ze znacznym zniekształceniem krwinek ęzerwonych i mało-płytkowość.

W leczeniu obówiązuje Jak najwcześniejsze wdrożenie dializy otrzewnej oraz przetaczanie świeżego, mrożonego osocza.

iii PdtWnlTia t. II