I> M<Quail. liw«i tnmmr(Wvww nwvmr^i, Wjitnwa W' ISHN M?X-K^I-ISIS3-M, *M»y WN PWN 2007
Starsze podstawy tożsamości i autorytetu słabną lub zanikają. Niekiedy zastępują je nowe tożsamości grupowe (kobiet, homoseksualistów lub ruchów' radykalnych), które stały się możliwe dzięki zapośredniczeniu doświadczenia przez media i przezwyciężeniu (społecznych i fizycznych) ograniczeń przestrzeni. Właściwie wszyscy obracamy się w tym samym otoczeniu informacyjnym, skutkiem tego jest jednak kultura bez wyraźnego poczucia miejsca społecznego lub fizycznego. Teoria wyjaśnia aż. za dobrze to, co prawdopodobnie stało się w społeczeństwie (północnoamerykańskim) w dobie nowoczesności. Nie poddaje się ona sprawdzeniu, chyba że mentalnemu, rzuca jednak nieco więcej światła na znaczenie „zapośrcdniczenia doświadczenia”.
Jednym z niewielu skutków pojawienia się nowych technologii komunikacyjnych. co do którego istnieje w zasadzie powszechna zgoda, jest tendencja do umiędzynarodowienia komunikowania masowego. Wiele debat toczy się w dalszym ciągu nad kwestią potencjalnych konsekwencji kulturowych wynikających z tej tendencji. Ruch w kierunku globalnej kultury medialnej ma kilka źródeł, przede wszystkim ogromny rozwój możliwości taniej transmisji dźwięków i (ruchomych) obrazów ponad granicami i na cały świat, transmisji przełamującej ograniczenia czasu i przestrzeni. Równie ważną przyczyną jest powstanie globalnego biznesu medialnego (i globalnych rynków produktów medialnych), który dostarcza struktury instytucjonalnej i stanowi siłę napędową globalizacji. Żaden / tyci) czynników nie pojawił się nagle, również sama idea kultur) ponadnarodowej nie jest nowa (jest w gruncie rzeczy dużo wcześniejsza niż idea kultury narodowej). Nowością może być jednak wzrost potencjału obrazu i muzyki w komunikacji ponadkulturowej. Odpowiednie zmiany w strukturze przemysłu medialnego i globalny przepływ mediów, zwłaszcza telewizji, były już przedmiotem wielu badań. Znacznie trudniej natomiast obserwować konsekwencje kulturowe, które doprowadziły do wiciu wymownych spekulacji, przynoszących jednak niewiele pożytku.
Proces „transnacjonalizacji" kultury, który-jak zakładamy- właśnie zachodzi, ma wiele różnych aspektów (omawiam go bardziej szczegółowo w rozdziale 10). Pociąga on za sobą pewne skutki zarówno fila samych mediów, jak i fila ich odbiorców. Odnosi się on również do rozwoju wzajemnie ze sobą powiązanych infrastruktur transmisji i odbioru oraz do wzrastającego stopnia umiędzynarodowienia własności i działalności. Jednym ze skutków występujących po stronie mediów jest powstanie pewnych szeroko rozumianych rodzajów przekazu kulturowo-medialnego. Typowy przekaz wybiera się ze względu na jego szeroką atrakcyjność, nawet jeśli pierwotnie powstał na potrzeby rynku krajowego. Zwykle prowadzi to do spadku znaczenia specyfiki kulturowej w zakresie tematów i kontekstów oraz do preferowania form i gatunków, które uważa się za bardziej uniwersalne. Z powodu wpływów Stanów Zjednoczonych w obszarze produkcji audiowizualnej 1 muzycznej przekaz ponadnarodo-