PwTiR135

268 Rozdział 9

chodzenie roszczeń przez turystę korzystającego z pola biwakowego, który poniósł w związku z tym jakieś szkody osobowe czy majątkowe, może mieć ogólną podstawę deliktową opartą na winie. W wypadku gminy jej odpowiedzialność może być oparta na przepisie kodeksowym ustalającym odpowiedzialność jednostki samorządu terytorialnego za szkodę wyrządzoną przez funkcjonariusza danej jednostki przy wykonywaniu powierzonej mu czynności.

9.11. Umowa darowizny w działalności hotelarskiej

Chociaż z omówionej powyżej umowy hotelowej wynikają zobowiązania podmiotów świadczących usługi hotelarskie do spełnienia różnych świadczeń uzupełniających, to oczywiście nie stoi to na przeszkodzie podejmowaniu przez te podmioty rozmaitych działań wykraczających poza standardowe obowiązki w celu pozyskania dobrej opinii klientów oraz uczynienia z nich stałych gości danego hotelu lub innego obiektu hotelarskiego, czy też innego obiektu, w którym są świadczone usługi hotelarskie. Tego rodzaju działania podejmują w szczególności przedsiębiorcy prowadzący hotele wyższych kategorii, zwłaszcza nastawione na turystykę biznesową i kongresową, realizujące specjalne programy lojalnościowe dla stałych gości, takie jak np. program „Starwood Preferred Gu-est” obejmujący ponad 550 hoteli w kilkudziesięciu państwach. Programy te stwarzają przywileje dla określonych klientów w celu związania ich z danym hotelem, czy z określoną siecią hotelową. W tym celu wykorzystywane są różne typy umów znanych prawu cywilnemu. Jedną z umów spełniających wskazane funkcje jest umowa darowizny uregulowana w kodeksie cywilnym. Niestety tego gospodarczego znaczenia darowizny nie dostrzega się zarówno w podręcznikach prawa cywilnego i gospodarczego, jaki i w specjalistycznych opracowaniach z zakresu hotelarstwa.

Regulacja darowizny w kodeksie cywilnym nic traktuje jej jako jednostronnego oświadczenia woli darczyńcy i w konsekwencji nikt nie może być obdarowany wbrew swej woli. Zgodnie z ustaleniami kodeksowymi przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Jedną ze stron tej umowy nazwanej jest darczyńca, którym może być każda osoba fizyczna lub prawna, jak też jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, ale posiadająca zdolność prawną przyznaną przez ustawę. Tą stroną umowy darowizny może więc być każdy podmiot świadczący usługi hotelarskie. Drugą stroną tej umowy, zwaną obdarowanym, również może być każdy podmiot prawa cywilnego. W przypadku darowizny związanej z umową hotelową obdarowanym jest gość hotelowy, którego podmiot świadczący usługi hotelarskie pragnie uhonorować w sposób wyjątkowy, bądź u którego chce spowodować wrażenie szczególnego traktowania, czy też którego potrzeby związane z czasowym zamieszkaniem poza domem zamierza zaspokoić w większym stopniu niż można standardowo oczekiwać. Prowadzi to do różnicowania gości hotelowych na cztery grupy, przy czym granice między nimi są płynne.

Pierwszą grupę stanowią standardowi goście hotelowi, czyli wszyscy inni poza zaliczonymi do pozostałych grup. Jest to grupa największa, którą tworzą goście przyjeżdżający do hotelu w celach wypoczynkowych, biznesowych lub jakichkolwiek innych. W ramach tej grupy odróżnia się czasem turystów indywidualnych oraz gości zakwaterowanych w ramach turystyki grupowej. Jeśli niekiedy wiąże się to odróżnienie z gorszym traktowaniem tych ostatnich w zakresie obdarowywania drobnymi upominkami umieszczanymi w pokojach hotelowych, to z punktu widzenia marketingowego trudno uznać takie postępowanie za uzasadnione i właściwe.

Drugą grupę tworzą stali goście hotelowi i nie sposób kwestionować potrzeby ich szczególnego traktowania pod każdym względem. Grupa ta składa się głównie z gości często korzystających z usług danego hotelu lub innego obiektu hotelarskiego i przez to wpływających na jego renomę. Wewnętrzne ustalenia typu regulaminowego określają warunki uznania gościa hotelowego za należącego do tej kategorii gości (tzw. regular guests) przez określenie minimalnej liczby zwykle od 30 do 50 gwarantowanych rezerwacji lub noclegów przypadających na danego gościa w ciągu roku. Takie tzw. częste pobyty mają miejsce np. w przypadku pracowników dużych koncernów przyjeżdżających w celu tworzenia oddziałów, wykonywania zadań nadzorczych, szkoleniowych, marketingowych, czy wdrażania nowych technologii. Właśnie takie dosyć krótkie, ale powtarzające się pobyty gości hotelowych są źródłem znacznych dochodów hoteli także poza sezonem i ułatwiają im racjonalne planowanie działalności. Wskazane wewnętrzne ustalenia mogą też zaliczać do stałych gości tzw. rezydentów (Jong staying guests”), o ile ta kategoria gości występuje w określonym hotelu. Przyjęte jest przy tym traktowanie jako rezydenta gościa przebywającego nieprzerwanie w danym hotelu nie krócej niż przez trzy tygodnie lub jeden miesiąc.

Podobnie uzasadnione jest, choć głównie z innych względów, wyjątkowe traktowanie trzeciej grupy gości hotelowych, którą tworzą tzw. bardzo ważne osoby (VIPs - Very Important Persons). Zalicza się do nich znanych polityków, biznesmenów, dziennikarzy, wybitnych twórców nauki, gwiazdy filmowe, znanych piosenkarzy, śpiewaków, członków grup muzycznych i innych artystów oraz wybitnych, bądź tylko znanych sportowców, trenerów lub działaczy sportowych. Jest to bardzo umownie określona kategoria gości hotelowych, do której bywają zaliczani również goście przebywający na zaproszenie właściciela lub zarządcy hotelu, przedstawiciele współpracujących z hotelem biur podróży, a nawet goście będący w podróży poślubnej, czy po prostu obchodzący imieniny lub urodziny podczas pobytu w hotelu. Tego rodzaju goście wcale nic muszą