Rozdział 7 Udział pielęgniarki w procesie leczenia
2

6.    Zapewnij sobie pomoc drugiej osoby do przytrzymania pacjenta.

7.    Zabieg wykonaj w pokoju zabiegowym lub łazience.

8.    Osłoń fartuchem gumowym pacjenta.

9.    Osłoń siebie fartuchem gumowym.

10.    Zapewnij pacjentowi wygodną, siedzącą pozycję na krześle.

11.    Podaj pacjentowi ligninę i miskę nerkowatą w celu zabezpieczenia w przypadku występowania odruchów wymiotnych.

12.    Nałóż jałowe rękawiczki.

13.    Wyjmij jałowy zgłębnik z opakowania.

14.    Koniec zgłębnika pokryj środkiem poślizgowym, a drugi koniec zaciśnij np. kocherem.

15.    Określ, na jaką długość należy wprowadzić zgłębnik — od nasady nosa do końca wyrostka micczykowatego (ok. 45-55 cm), zależnie od wzrostu. Wykonaj to zadanie. przybliżając zgłębnik na wysokość ww. miejsc.

16.    Poleć pacjentowi szeroko otworzyć usta.

17.    Pod kontrolą wzroku załóż zgłębnik głęboko do gardła.

18.    Poproś pacjenta o przytrzymanie zgłębnika zębami i przygięcie głowy do klatki piersiowej.

Poinformuj o konieczności głębokiego oddychania przez nos w tej pozycji do momentu ustąpienia odruchów wymiotnych i krztuszenia (przez kilka sekund).

19.    Poproś pacjenta o uniesienie głowy do pionu i powoli wprowadzaj zgłębnik, jeżeli to możliwe, zgodnie z ruchami połykania.

Obserwuj pacjenta, w przypadku duszności, kaszlu, sinienia, oporu w drogach oddechowych natychmiast wycofaj zgłębnik.

20.    Po wprowadzeniu zgłębnika skontroluj jego umiejscowienie przez odciągnięcie strzykawką Janeta.

Obserwuj zachowanie pacjenta.

21.    Dołącz do końcówki zgłębnika lejek.

22.    Wypełnij lejek płynem do płukania.

23.    Zdejmij kocher ze zgłębnika.

24.    Wlewaj płyn, utrzymując jego stały poziom w lejku. Jednorazowo wprowadza się ok. 0,51 płynu.

25.    W momencie wprowadzenia całości płynu (wylot lejka musi być stale wypełniony) obniż lejek w dół do wiadra na popłuczyny.

Popłuczyny uzyskiwane są na zasadzie działania „naczyń połączonych”. Jeżeli obniży się poziom płynu w lejku i do zgłębnika dostanie się powietrze, po obniżeniu lejka popłuczyn nie uzyskamy. Rodzaj płynu do płukania określa lekarz, a temperatura powinna być zbliżona do temperatury ciała, tj. ok. 37°C.

26.    Z pierwszej porcji popłuczyn pobierz ok. 150 ml do badania. W pierwszej porcji popłuczyn jest największe stężenie trucizny.

27.    Czynność powtarzaj aż do uzyskania klarownego płynu.

28.    Załóż kocher na zgłębnik.

29.    Połeć pacjentowi dokonanie głębokiego wdechu, a następnie powolnego, długo trwającego wydechu, w czasie którego najpierw powoli, a następnie szybko usuń zgłębnik.

30.    Podaj pacjentowi wodę do poplukania jamy ustnej.

31.    Zapewnij pacjentowi wygodę i odpoczynek.

32.    Obserwuj pacjenta (stan psychiczny, szczególnie jeśli zatrucie było próbą samobójczą, oraz stan ogólny, ponieważ może nastąpić jego pogorszenie w wyniku opóźnionego działania trucizn).

33.    Zabezpiecz popłuczyny, oznakuj:

-    nazwisko i imię chorego,

-    imię ojca,

-    rodzaj materiału (popłuczyny żołądkowe),

-    jeżeli jest wiadomo, to wskazanie środka, który spowodował zatrucie,

-    data pobrania,

-    podpis lekarza,

dostarcz do badania do laboratorium.

34.    Zabezpiecz zużyty sprzęt. Sprzęt wielokrotnego użytku umieść w płynie odkażającym, a sprzęt jednorazowego użytku przeznacz do spalenia.

35.    Umyj i zdezynfekuj ręce.

36.    Udokumentuj wykonanie zabiegu oraz zaznacz ilość i rodzaj użytego płynu do płukania w oddziałowym zeszycie zleceń, indywidualnej dokumentacji pacjenta.

Obowiązujące

zasady

•    Używanie do zabiegu jałowego zgłębnika, grubością dostosowanego do rodzaju zatrucia, np.:

-    zatrucie grzybami — gruby.

-    zatrucie lekami — cieńszy.

•    Wykonanie zabiegu możliwie szybko po stwierdzeniu zatrucia.

•    Do płukania można użyć:

-    wody,

-    wody z węglem aktywowanym,

-    0,9% roztwór NaO

o temperaturze zbliżonej do temperatury błon śluzowych — ok. 37°C.

•    Przy wprowadzaniu zgłębnika i płukaniu obserwowanie występujących objawów i zachowania pacjenta.

455