S5001354 (2)

7. W ostatniej fazie dziecko skacze z rozbiegu i lekko skręca ciało w

żeby wylądować w pozycji „atakującego ptaka” — lądowanie z

Po%

u jedną stronę jeszcze w powietrzu, przed wylądowaniem. Dziecko ^ . podłodze na obu stopach i dłoniach — lądowanie z czterema - ^

podparcia ~ .jak ptak spadający na zdobycz”, a następnie przewraca się ^ i obraca na plecy.

5. Dziecku można pomóc przewrócić się z pozycji klęczącej, a następnie ^

Ta każdym razem jego ciało miękko opada na jeden z boków, a poszc^* części ciała przygotowują się do bezpiecznego i płynnego przejęcia ckr k Skok w miejscu i lądowanie na rękach i stopach w opisanej wyżej Sj połączony z miękkim opadaniem ciała na bok i turlaniem, tak jak Popty^ punktami podparcia — i w końcu przetacza się na bok, zgodnie z ki_eril %

rozbiegu (fot. 35).

Lot w powietrzu i upadanie wymagają bardzo dobrego panowania nad ciężarem własnego ciała i doskonałego wyczucia przestrzeni. Zręczniejsze dzieci lubią bieganie i upadanie; niektóre upadają ślizgając się, niektóre przewracają się gwałtownie koziołkując. Mniej pewne siebie, mniej sprawne dzieci potrzebują wielu ćwiczeń we wcześniejszych fazach nauki upadania, aby nabrać pewności w posługiwaniu się własnym ciałem. Kiedy odkryją, że upadanie niekoniecznie musi być bolesne, będą gotowe do ćwiczeń na przyrządach gimnastycznych, które wymagają oderwania się od podłoża. Przygotowując dzieci do gimnastyki, warto uczyć je upadania na specjalnych materacach. Można w ten sposób zachęcić do skoków z wysokości dzieci z poważnymi trudnościami w uczeniu się. Celem nauczania ruchu jest przecież rozwinięcie u dzieci pewności siebie przez zwiększenie stopnia ich kontroli i panowania nad ciałem.

Fot. 35. Kilkunastoletni chłopiec przygotowuje się do „lądowania" z czterema punktami podparcia i turlania

5 — Ruch rozwijający-