wiedni zasób wiadomości wymaganych na zajmowanym stanowisku, uczuciowy stosunek do przyszłego zawodu, rzetelna praca i świadoma dyscyplina, inicjatywa i samodzielność, stanowczość, umiejętność współżycia z ludźmi, lojalność wobec przełożonych i kolegów, uczciwość,' skromność i takt, skuteczność działania w sytuacjach trudnych, umiejętność kierowania ludźmi oraz sprawność psychiczna i fizyczna.
W toku codziennych oddziaływań dydaktyczno-wychowawczych należy dążyć do tego, aby procesy wychowania, kształcenia i nauczania były wspierane przez procesy samowychowania, samokształcenia i uczenia się. Doniosłą rolę w rozwoju wielokierunkowej działalności samowychowawczej spełniają organizacje partyjne i młodzieżowe uczelni, samorządy studenckie, rady mieszkańców domów studenckich, 'grupy studenckie, koła naukowe itp. Bardzo ważna jest korelacja działalności dydaktycznorwychowawczej realizowanej przez kadrę uczelni z działalnością samowycho-wawczą - studentów. W tej dziedzinie wiele inicjatywy mogą przejawiać nauczyciele akademiccy — opiekunowie grup dziekańskich. Kontaktując się ze studentami powinni oni pomagać im w doskonaleniu dotychczasowych i poszukiwaniu nowych form, metod i środków uczenia się.
TREŚCI KSZTAŁCENIA
Przez „treści kształcenia (nauczania)” należy rozumieć materiał nauczania i uczenia się, za pomocą którego uczelnia realizuje cele działalności dydaktyczno--wychowawczej. W skład tych treści wchodzą nie tylko wiadomości, umiejętności i nawyki, lecz również przekonania, postawy i dyspozycje samokształceniowe, a także inne treści dydaktyczno-wychowawcze wywierające wpływ na kształtowanie wszechstronnej osobowości absolwentów szkoły wyższej. Treści kształcenia określone-,przez odpowiednie plany studiów i programy nauczania zdobywają, studenci pod kierunkiem nauczycieli akademickich lub opanowują sami poprzez uczenie się, samokształcenie i samowychowanie.
Do podstawowych treści kształcenia należy zaliczyć wiedzę z zakresu wszystkich przedmiotów nauczania wykładanych w uczelni. Doniosłą funkcję w procesie dydaktycznym realizowanym w szkolnictwie wyższym spełnia wiedza społeczno-polityczna, która obok walorów poznawczych, posiada również bogate treści ideo-wo-wychowawcze. Właściwa realizacja programów nauczania ekonomii politycznej, zagadnień filozofii, socjologii ogólnej oraz. nauki o polityce wpływa na: a) zrozumienie przez studentów praw rządzących przyrodą, społeczeństwem i myśleniem ludzkim oraz wyjaśnienie istoty rozwoju społeczno-ekonomicznego i stosunków międzyludzkich; b) kształtowanie naukowego poglądu na świat i właściwych postaw ideowo--moralnych studentów; c) wyrabianie postawy patriotycznej i internacjonalistycznej; d) rozwijanie umiejętności samodzielnej obserwacji, interpretacji i oceny zjawisk życia społeczno-politycznego i gospodarczego w kraju i na świecie.
Nie oznacza to jednak, że tylko wiedza społeczno--polityczna spełnia funkcje wychowawcze. We wszystkich przedmiotach nauczania wykładanych w szkołach wyższych zawarte są treści wychowawcze. Powstaje zatem konieczność umiejętnego wydobywania walorów’ ideo w o - w y c h o w a w c z y c h zawartych W’ przedmiotach ogólnokształcących, ogólnotechnicznych oraz specjalistycznych. Dlatego nauczyciele akademiccy powinni wy korzy stywać duże możliwości wychowawczego oddziaływania na studentów poprzez właściwą, opartą na naukowo uzasadnionych założeniach, interpretację
21