Scan10055 (5)

Rozdział 6. Zapewnienie drożności dróg oddechowych i wentylacja

nia dotyczące skutecznego zastosowania LMA przez personel pielęgniarski, ratowników medycznych i inny personel medyczny podczas resuscytacji. Podobnie jak podczas intubacji dotchawiczej pacjent, któremu zakłada się maskę krtaniową musi być głęboko nieprzytomny. LMA jest szczególnie przydatna jeśli podjęta przez osobę o odpowiednich kwalifikacjach próba intubacji jest nieskuteczna, a wentylacja workiem samorozprężalnym z maską twarzową niemożliwa (sytuacja „nie można wentylować, nie można za-intubować”). Klasyczna LMA (LMA Classic™) może być ponownie użyta do 40 razy po uprzedniej sterylizacji. Aktualnie dostępne są też maski krtaniowe jednorazowe, najbardziej przydatne w pomocy przed-szpitalnej. Niektóre jednorazowe LMA nieco różnią się budową od LMA Classic™ i są możliwe różnice w ich działaniu.

TECHNIKA WPROWADZANIA MASKI KRTANIOWEJ

•    Należy dobrać LMA o odpowiednim dla pacjenta rozmiarze i upewnić się, czy mankiet uszczelniający jest w całości opróżniony. Rozmiar 5 jest zwykle odpowiedni dla większości mężczyzn, a 4 dla kobiet. Na zewnętrzną powierzchnię mankietu uszczelniającego (tzn. tę część, która nie dotyka bezpośrednio krtani) nanosi się żel.

•    Należy delikatnie wyprostować szyję i odgiąć głowę (gdy istnieje podejrzenie uszkodzenia szyjnego odcinka kręgosłupa należy z tego zrezygnować, a głowę i szyję utrzymywać w ustawieniu osiowym).

•    Trzymając LMA jak pióro należy ją wprowadzić do ust pacjenta (ryc. 6.11). Koniec maski wprowadza się pod górne siekacze zachowując kontakt górnej jej powierzchni z podniebieniem do momentu kiedy dotknie tylnej ściany gardła. Następnie kieruje się ją ku tyłowi i w dół, wzdłuż krzywizny gardła, do wyczucia oporu świadczącego

o umieszczeniu maski w tylnej jego części. Jeśli to możliwe, po wprowadzeniu LMA do jamy ustnej asysta powinna wysunąć żuchwę, co zwiększa przestrzeń w tylnej części gardła i ułatwia właściwe umieszczenie maski.

•    Korzystając ze strzykawki wypełnia się mankiet powietrzem (40 ml dla LMA o rozmiarze 5 i 30 ml dla LMA 4); alternatywnie napełnia się mankiet do uzyskania ciśnienia 60 cm H₂0. Jeśli maskę wprowadzono poprawnie, rurka wysuwa się z ust o 1-2 cm, podczas gdy mankiet uszczelniający zajmuje właściwą pozycję, a krtań przesuwa się ku przodowi.

•    Jeśli po 30 sekundach nie udaje się założyć ki krtaniowej, przed podjęciem kolejnej próby wprowadzenia LMA, pacjenta należy natlenić pr. użyciu maski kieszonkowej lub worka samorozp żalnego z maską twarzową.

•    Potwierdzenie uzyskania drożności dróg oddec wych uzyskuje się dzięki osłuchaniu klatki pierś wej w czasie wdechu i stwierdzeniu jej symetryc nej ruchomości. Duży, słyszalny przeciek powie-1 trza świadczy o niewłaściwej pozycji LMA. Jeśli jednak klatka piersiowa porusza się w odpowie sposób, niewielki przeciek jest akceptowalny.

•    Wzdłuż rurki do jamy ustnej wprowadza się urzs dzenie zapobiegające jej przygryzieniu i umoco/ je całość bandażem lub plastrem.

OGRANICZENIA ZASTOSOWANIA LMA

• Jeśli opór w drogach oddechowych jest wysoki lub podatność płuc niska (np. w skutek obrzęku płuc, skurczu oskrzeli lub w przebiegu POChP) istnieje ryzyko dużego przecieku wokół mankietu | uszczelniającego, co powoduje hipowentylację. Większość przeciekającego powietrza wydostaje się przez usta, ale może ono dostawać się również do żołądka.

Nie ma danych potwierdzających czy jest możliwe prowadzenie skutecznej wentylacji przez LMA|

Ryc. 6.11. Wprowadzanie maski krtaniowej

56 ALS

Polska Rada Resuscytacji