Scan10109 (2)

c wyjęta praktyka czyni adrenalinę podstawowym resorem w leczeniu zatrzymania krążenia nie-ie od mechanizmu.

liodaron

po co najmniej 3 wyładowaniach. Z tego względu i z powodu braku innych danych zaleca się podanie 300 mg amiodaronu, jeżeli VF/VT utrzymuje się po 3 wyładowaniach.

DZIAŁANIE

ia

e migotanie częstoskurcz

bez tętna (VF/VT)

Dawka

300 mg dożylnie

~ron może posiadać „paradoksalne” działanie Denne, zwłaszcza, gdy podaje się go równo-lie z lekami wydłużającymi odstęp QT. Jednak-ałanie proarytmiczne obserwuje się rzadziej przypadku innych leków antyarytmicznych :bnych okolicznościach.

żniejszym ostrym objawem ubocznym podaży ironu jest hipotensja i bradykardia, która nie bę-coecna dopóki nie zostanie przywrócone sponta-krążenie. Działania uboczne związane z prze-przyjmowaniem preparatów doustnych (zabu-czynności tarczycy, mikrozłogi w rogówce, ątia obwodowa, nacieki w płucach, wątrobie) znaczenia w nagłych sytuacjach.

• ⁼/VT utrzymuje się po trzeciej defibrylacji nale-vażyć dawkę początkową amiodaronu 300 mg ie, rozcieńczone 5% glukozą do objętości lub gotowy roztwór z ampułkostrzykawki).

aron podany do żyły obwodowej może spo-ać zapalenie zakrzepowe naczynia. Gdy parna założony dostęp do żyły centralnej lepiej lek tą drogą, jeżeli nie — do dużej żyły ob-.ej i następnie obficie przepłukać. Szczegóło-ormacje dotyczące zastosowania amiodaro-eczenia innych zaburzeń rytmu przedstawio-części 2.

ym na defibrylację VF, amiodaron podany h pierwszych wyładowaniach, w porównaniu bo lub lignokainą, poprawia krótkoterminowe końcowe w postaci przeżycia do przyjęcia do Amiodaron, zastosowany u ludzi lub zwie-VF lub niestabilnym hemodynamicznie VT, wy-*ę też poprawiać odpowiedź na defibrylację.

dowodów naukowych dotyczących momentu, m amiodaron powinien być podany, gdy sto-strategię pojedynczych wyładowań. W bada-klinicznych przeprowadzonych dotychczas on podawano, gdy VF/VT utrzymywało się

Amiodaron jest lekiem antyarytmicznym stabilizującym błony, który wydłuża czas trwania potencjału czynnościowego i okres refrakcji w kariomiocytach przedsionków i komór.

Dochodzi do zwolnienia przewodnictwa przedsion-kowo-komorowego, a podobny efekt obserwuje się też w obrębie dodatkowych dróg przewodzenia. Amiodaron ma łagodne działanie inotropowo ujemne i powoduje rozszerzenie naczyń obwodowych poprzez niekompetycyjne blokowanie receptorów a. Hipotensja, która zdarza się podczas dożylnego podawania amiodaronu, nasilona zwłaszcza w czasie szybkiego wlewu, powodowana jest w większym stopniu przez zastosowany rozpuszczalnik (Polysorbate 80) uwalniający histaminę niż przez sam lek. Zaleca się stosowanie wodnych preparatów amiodaronu, względnie pozbawionych tego rodzaju działań niepożądanych, ale nie są one jeszcze powszechnie dostępne.

Lidokaina

Wskazania	Dawka
Uporczywe migotanie komór/VT bez tętna (jeśli amiodaron nie jest dostępny)	100 mg dożylnie

ZASTOSOWANIE

Tylko wtedy, gdy amiodaron nie jest dostępny, należy rozważyć wstępną dawkę 100 mg lidokainy (1--1,5 mg/kg) w przypadku VF/ VT bez tętna, opornych na trzykrotną defibrylację. W razie potrzeby można dodatkowo podać bolus 50 mg. Całkowita dawka nie powinna przekroczyć 3 mg/kg w czasie pierwszej godziny leczenia. Badania porównawcze wskazują, że amiodaron jest lepszym lekiem antyarytmicznym od lidokainy.

Lidokaina jest metabolizowana w wątrobie i jej okres półtrwania wydłuża się, gdy przepływ krwi przez ten narząd spada, np. w przypadku obniżonego rzutu serca, chorób wątroby czy w podeszłym wieku.

W czasie zatrzymania krążenia zaburzone są prawidłowe mechanizmy klirensu, stąd po pojedynczej dawce leku jego stężenie w osoczu może być wysokie. Po 24 godzinach wlewu okres półtrwania w osoczu znamiennie się wydłuża. W tej sytuacji należy redu-

ALS 107

Europejska Rada Resuscytacji