ScannedImage 16

296 Starożytny Izrael

na sytuacji. Gdy w 598/597 przed Chr. Nabuchodonozor wrócił do Palestyny, Jojakim zmarł - być może w rezultacie zamachu stanu - i został zastąpiony przez Jojakina, co oznaczało powrót Judy do polityki uległości wobec Babilonu. Jerozolima poddała się armii babilońskiej, zaś Nabuchodonozor dał wyraz dość wyrozumiałej polityce wobec pokonanego miasta, uprowadzając Jojakina na wygnanie i osadzając na jerozolimskim tronie Sedecjasza.

Sedecjasz stanął w obliczu przeznaczenia, które przesądziło

0    losie Jojakima, oraz popełnił ten sam błąd. Zapewne zachęcany

1    podżegany przez Egipt zerwał wasalny sojusz z Nabuchodonozo-rem i zbuntował się, być może w 589 przed Chr. Gdy Nabuchodonozor znowu wrócił do Jerozolimy, stracił cierpliwość, zaś wojska babilońskie w latach 587 i 586 przed Chr. obiegły i zburzyły miasto. W taki sposób Królestwo Judy spotkał ten sam los, co Królestwo Izraela. Jak król Ozeasz na długo wcześniej, tak królowie Jojakim i Sedecjasz okazali się niezdolni do skutecznego połączenia polityki oporu i uległości, która pozwoliłaby ich niewielkim królestwom przetrwać na scenie międzynarodowej, zdominowanej przez dwie wielkie i znacznie bardziej agresywne potęgi.

WYGNANIE I POWRÓT

Od zburzenia Jerozolimy przez Babilończyków do odbudowy państwa żydowskiego

James D. Purvis Erie M. Meyers

WYGNANIE DO BABILONII

„Reszta zaś ludności, która pozostała w mieście oraz uciekinierzy, którzy zbiegli do króla babilońskiego, razem z wieloma pozostałymi, zostali przez Nabuzaradana, dowódcę straży przybocznej, uprowadzeni na wygnanie.

Ale dowódca straży przybocznej pozostawił trochę najbiedniejszego ludu ziemi, jako uprawiających winnice oraz rolników” (2Krl 25,11-12).

Nieszczęścia Judy, które spadły na nią, gdy Nabuchodonozor, król babiloński, stłumił bunt Sedecjasza i w 586 przed Chr. zburzył Jerozolimę, zostały zwięźle i przejmująco przedstawione w napisanych prozą relacjach zamieszczonych w Drugiej Księdze Królewskiej i Księdze Jeremiasza. Synowie króla zostali zabici na oczach ojca, a następnie sam Sedecjasz został oślepiony i uwięziony. Świątynię spalono; urzędnicy, dowódcy wojskowi i najbardziej znamienici mieszkańcy zostali zgładzeni;