ScannedImage 44

Pojęcie bóstwa 47

Lina ta pozostała jako pomost, dzięki któremu zmarli mogą dostawać się przed oblicze Nurunduri.

Występujący w micie o Ngurunderi myśliwy Nepelle jest pod imieniem Nu-relli, Nuralie czy Nepele Najwyższą Istotą sąsiedniego plemienia Wiimbaio. Ukształtował ziemię, drzewa i zwierzęta, nadał ludziom prawa, teraz jest gwiazdozbiorem na niebie (Plejady). Według Tokariewa³⁶ nazwę tę nosi cała grupa mitycznych istot, ptasich przodków plemiennych, które pobiły się ze sobą o władzę. Ich konflikt w postaci podziału na fratrie Mukwara i Kilpara przetrwał w organizacji plemiennej. Nurełli miał dwie żony, które niosły jego dwie włócznie, kiedy wędrował przez świat. Miejsce, w którym wzniósł się do nieba, znajduje się nad jeziorem Victoria na północnym brzegu rzeki Murray.

Wiąże się z nim mit o Wyungare, przystojnym łowcy, który mieszkał w Rau-woka jedynie z matką stanowiąc modelową postać „męskiego dzikusa”. Jego matka owdowiawszy poprosiła Ngurunderi o dziecko, on zaś zesłał jej z nieba Wyungare, „Tego co wraca do gwiazd”. Kiedyś ujrzały go dwie żony Nepelle, kiedy pił wodę z jeziora przez trzcinę i zachwyciwszy się nim, zapragnęły go mieć za męża. Kiedy spał w swym szałasie, udały odgłos uciekającego emu i myśliwy wybiegł z chaty. Powitały go śmiechem i poprosiły, by je wziął za żony, co też uczynił. Wściekły Nepelle pobiegł do szałasu, a ponieważ ich nie było, nakazał ogniowi, by w chwili, gdy zdrajczynie i ich kochanek powrócą i zasną wybuchnął płomieniem i spalił ich. Jednak w nocy Wyungare i żony zdołali uciec, a płomienie biegły w ślad za nimi. Schronili się w mule na mokradłach otaczających jezioro Alexandra. Wyungare, by uciec od prześladowcy, odszedł na niebo. Cisnął swą włócznię na linie (klasyczny motyw mostu strzał, w innym wariancie były to włócznie wbijane jedna w drugą). Jednak grot nie miał zadziorów i włócznia wypadła. Dopiero za drugim razem cisnął włócznię z lepszym grotem, i po niej wdrapał się on i żony Nepelle. Obecnie zmienili się w gwiazdy (prawdopodobnie Pas Oriona), a ich blask ma upamiętniać, że nie należy troszczyć się bardziej o siebie niż o żony. Wyungare siedzi w niebie i łowi ludzi na swą włócznię. Ci, których dotknie ostrze, zapadają w sen.

W innej wersji tego mitu bohaterami są dwaj bracia, eponimy fratrii: Punguga-ne związany z rozmnożeniem ryb, oraz Waijungnari — kangurów. Kobietę o imieniu Ningarope tak zachwyciła czerwona barwa jej ekskrementów, że ulepiła z nich człowieka o imieniu Wainjani lub Waijungnari. Zamieszkała z nim w chacie w buszu. Jego brat (urodzony w naturalny sposób syn Ningarope) Pungugane mieszkał z dwiema żonami w pobliżu morza. Kiedyś odszedł na polowanie i nie wracał tak długo, aż jego żony ruszyły jego śladem w busz. Odnalazły chatę Waijungnari i zastawszy go śpiącego, zachwyciły się nim. Udały głos emu, a kiedy zerwał się z włócznią w ręku, zaczęły się z niego śmiać. W końcu jednak uległy mu i zamieszkały w jego chacie. Matka Waijungnari, oburzona, opowiedziała wszystko Pungugane po jego powrocie. Ten podłożył ogień, który zaczął płonąć dopiero

³⁶ S. A. T o k a r e v, Religija avstralijcev, [w:] Narody Avstralii i Okeanii, etnografićeskie oćerki, red. S. P. Tolstov, Moskva 1956, s. 240.