SDC10594

80 Starożytny tgfpt

44 Trzecia ilustracja z Wielkiego Papirusu Harrisa. Przedstawia Ramzesa III w chuście nemds pod tarczą słoneczną, stojącego naprzeciwko bóstw Meś Ptaha, jego małżonki Sechmet i młodszego boga Nefertuma, którego pióropusz wystaje poza i ramkę ilustracji. | XX dynastia, ok. 1150' p.n.8,; papirus matowłl Teby; wys. 42,5 cm S

czczoną najpowszechniej była Hathor. Jest ona bohaterką przejmującej opowieści, po raz pierwszy zapisanej wewnątrz największej z czterech pozłacanych kaplic chroniących sarkofag w komorze grobowej Tutanchamona. Według mitu bóg-Słońce Re wysłał własne oko jako swą córkę Hathor, aby zniszczyła ludzkość w odwecie za okazany bogowi brak szacunku. Kiedy po początkowej rzezi bóg uspokoił się nieco, Hathor zdołano odciągnąć od ludzkiej krwi, dopiero gdy skuszono ją jeziorem piwa krwawego koloru, które upoiło Hathor pełną miłości słodyczą. Hathor zawiera w sobie zarówno matczyną miłość, jak i wściekłość lwicy broniącej swych dzieci, a także moc kobiecej seksualności. Aby przedstawić miłość matki, Egipcjanie używali metafoiy krowy opiekującej się swym cielakiem; w celu oddania zmysłowości przedstawiali Hathor w stosownej ku temu postaci pięknej kobiety; do ukazania bogini jako wcielenia furii najlepiej służyła postać lwicy. Za każdy z trzech wymienionych przejawów Hathor odpowiadały w szczególny sposób różne boginie. Sechmet to lwia furia, którą należy ułagodzić, przejawiająca się w formie zarazy znanej w Egipcie jako „rok Sechmet”. Mut, czyli ‘matka’, reprezentuje wcielone