skan0263

266 Elektrochemia

Ciśnienie osmotyczne roztworu elektrolitu jest wyższe o czynnik Van’t Hof-fa i od ciśnienia roztworu nieelektrolitu o tym samym stężeniu i wynosi

266 Elektrochemia

77 = -

RT

v;

ln

”1

«i + in₂

(6.5)

(6.6)

(6.7)

RT in₂ V\ n_x + in₂ ’

77= icRT.

Równanie Van’t Hoffa (6.7) stosuje się wyłącznie do rozcieńczonych roztworów' elektrolitów'. Czynnik i Van’t Hoffa może służyć do obliczenia stopnia dysocjacji elektrolitu na jony

« = (6.8)

v - 1

Przykład 6.1. Roztw^;ór kw^rasu octowego w w^rodzie o stężeniu OJ mol • kg^-1 krzepnie w -0J90°C. Obliczyć stałą dysocjacji kwasu octowego przy tym stężeniu. Stała krioskopowa wody wynosi 1,857 K • kg • mol^-1.

R o z w i ąz a n i e. Według równania (6.4)

H7_k = imK_K,

skąd

1,023,

i= ^ATk ?nK_K

0,190 OJ • 1,857

zaś

6t

1,023 2- 1

0,023.

Przyjmując 0,1-molalny roztw'ór w przybliżeniu za 0,1 M (gdyż gęstość tego roztworu jest prawie równa 1), wartość stałej dysocjacji kwasu octowego wyniesie

K_c = - „

car

(1* - a) c®

OJ • 0.023² (1 -0,023) • 1

= 5,4- 10~⁵.

Wynik ten różni się znacząco od dużo dokładniejszej wartości uzyskanej z pomiarów przewodnictwa (K_c = 1,80 • 10^-5) - patrz przykład 6.5. ■

Przewodzeniu prądu przez roztwory elektrolitów' towarzyszy zjawisko elektrolizy. Masę substancji wydzielonej na elektrodzie określa prawo Faradaya