OSOBY:
PAN KOLEGA DROGI PAN KOLEGA TRZECIA OSOBA
Gdy podnosi się kurtyna, scena jest ciemna z wyjątkiem czerwonego, dalekiego światełka. Słychać obroty klucza w zamku i trzask przekręcanego kontaktu. Zapala się ostre i jednostajne światło górne. W drzwiach stoją: Pan Kolega i Drogi Pan Kolega.
Scena przedstawia pokój w hotelu średniej kategorii. W prawej ścianie (od strony widowni), przy proscenium, drzwi wejściowe, którymi Pan Kolega i Drogi Pan Kolega weszli przed chwilą. Dalej, w głębi, stojący wieszak na płaszcze i kapelusze.
Ściana środkowa. Od prawej strony ku lewej znajdują się drztói boczne do sąsiedniego pokoju, zasłonięte komodą Z lustrem. Obok lustra fotografia za szkłem, w ramkach, z szerokim, białym marginesem, przedstawiająca Wenus z Milo. Pierwsze łóżko, metalowe, wezgłowiem do ściany, prostopadle do widowni. W pewnym odstępie drugie łóżko, identyczne, tak samo ustawione. Między łóżkami lampa stojąca. Nad łóżkami wielki obraz olejny, przedstawiający bukiet róż. Kiepski, ale bardzo sugestywny. Ściana lewa, w głębi wysokie, wąskie okno z firanką siatkową, z portierą, teraz zsuniętą na bok. Właśnie przez to okno widać czerwone światełko, sygnał na pobliskiej linii kolejowej.
Bliżej proscenium parawan, za którym znajduje się umywalka. Parawan nie powinien jednak zasłaniać okna,