skanowanie0012

84

ONEK Poddaję się. (wychodzi)

Wchodzi do domu. Baron bierze gazetę ze stołu, wchodzi na ganek, siada na bujanym fotelu, czyta gazetę. Z głębi, spoza altany, wchodzi Baronowa i Onka.

SCENA 2

Onka niesie parasolkę i bukiet kwiatów polnych, świeżo zerwanych.

ONKA Jest przystojny, ale nie podoba mi się. Jakiś dziwny. BARONOWA A jednak zachował się jak prawdziwy mężczyzna, jak dżentelmen...

ÓNKA Czyżby?

BARONOWA No, może niezbyt zgrabnie. Ale miał dobre intencje, Czego nie można powiedzieć o moim mężu. ONKA Zdaje się, że oni się nie lubią.

BARONOWA Nie można lubić mojego męża.

ONKA A pani... A ty?    '

BARONOWA Ja go też nie lubię.

ONKA Jak możesz tak mówić.

BARONOWA Ja go kocham.

Panie przystają kol o altany. Pauza.

ONKA Coś podobnego...

BARONOWA Usiądźmy.

Panie siadają w altanie. Zdejmują kapelusze. Onka zamyka parasolkę i kładzie bukiet obok siebie, na ławce. BARONOWA Nie domyślałaś się? Nie zauważyłaś niczego? ONKA Czego?

BARONOWA Po tym, jak ja się zachowuję, jak on się zachowuje...

ONKA Jak ty, jak on?

BARONOWA Myślałam, że wszystko jest jasne, że wszyscy to widzą.

ONKA Nie wiem, o czym mówisz.

BARONOWA Nie kłam! Nie zniosę tego! (pauza) Ja mówię z tobą szczerze, więc nie masz prawa udawać przede mną, że o niczym nie wiesz. To jest wstrętne, ta twoja hipokryzja... (pauza) Nie gniewaj się. Powiedz mi... Czy naprawdę?... Naprawdę to nie jest widoczne?

ONKA No, może trochę.

BARONOWA Dobrze. Dlatego wolę mówić z tobą otwarcie, niż robić dobrą minę do złej gry. Jeżeli jestem śmieszna, to niech przynajmniej wszyscy wiedzą, że ja pierwsza

0    tym wiem.

ONKA Tak mi przykro... Ja wprawdzie nie jestem w tej sytuacji, ale przypuszczam, że to musi być okropne.

BARONOWA Nie współczuj mi. Nie potrzebuję twojego współczucia.

ONKA (obrażona) Jak chcesz, (pauza) Ja się nie wtrącam. (pauza) Nie muszę.

Pauza.

BARONOWA A zresztą ja nie mam co do niego żadnych złudzeń.

ONKA Teraz rozumiem, dlaczego mówisz o nim tak żle.

BARONOWA Mylisz się. Ja go znam lepiej niż ktokolwiek

1    zapewniam cię, że to nie jest zemsta. Mogę być śmieszna, ale nie jestem głupia, chwała Bogu. O, ja go znam dobrze. Może właśnie dlatego on mnie tak traktuje... On wie, że ja jestem jedyną osobą, która go przejrzała.

ONKA W takim razie, dlaczego...

BARONOWA Właśnie, dlaczego. A bo ja wiem? Wiele bym dała, żeby się dowiedzieć, na czym to polega. Gdybym wiedziała, może umiałabym się od tego uwolnić. Ale ja nie mam pojęcia, chociaż poza tym wiem wszystko. Wiem, że jest zły i że mnie nie kocha. Że go nudzę. Ale nie mogę się powstrzymać, żeby nie próbować, mimo wszystko. Pomimo tylu niepowodzeń... Jeszcze i jeszcze. Wiem wszystko, oo tylko wiedzieć można, i nie wiem tylko jednego: dlaczego go kocham.

ONKA Może go nie chcesz zrozumieć. Może on potrzebuje więcej czułości...

BARONOWA Co takiego?

ONKA Bezinteresownej przyjaźni..;

BARONOWA On?

ONKA Innego podejścia... ;

BARONOWA Czy on się tobie przypadkiem nie podoba?

ONKA Jak możesz!... Jestem zamężna.

BARONOWA Z tym ziemniakiem?

ONKA Co masz na myśli...

BARONOWA Twojego męża, oczywiście.

ONKA Wypraszam sobie!

Wstaje i naciska kapelusz na głowę.