skanowanie0041

CHCENIA

Wśród skal pochmurnych, na jezior fali Chciałabym leżeć w półśmierci śnie — Słuchać puszcz gwarów, płynących z dali,

I szumu skrzydeł orłów we mgle —

Na czarnej wodzie, w łódce z korali Pędzić... półsenna... gdzie wicher pchnie... Zapomnieć nicość i żądzę życia,

Katuszę myśli i bólów wycia.

Wśród woni kwiatów, w zamku z marmuru, Pod groźną głębią otchłani gwiazd,

Wśród słońc konania, demonów chóru,

W dziki kraj widzeń uczynić wjazd.

Pod chłostą dźwięków mdleć w wirach tańca, W chmurach upojeń zapomnieć mąk,

1 paść, dysząca, u życia krańca,

W martwocie ducha, w konwulsji rąk.

W głuchych muzeów samotnej sali,

Gdy na posągi kir rzuci mrok.

Chciałabym wskrzesić tych, co skonali,

W kamiennych oczach zapalić wzrok; Ściągnąć na ziemię wrzawę Walhalli,

Niechby w niej zagrzmiał Tytanów krok! Zgłuszyć bek stada szaleństwem bogów,

Z Olimpu wzgardą zmiażdżyć rój wrogów.

Ponad ogromem mgławic — w bezmiarze, Gdzie zgasłą iskrą — nasz błotny świat,

Tonąć w miliardów gwiazd mknących gwarze, Poić się ogniem — żywiołów brat.

Z niezmiernej dali — wzlotem nad światy Królowa życia — drwić z grozy kul,

Duch wolny — śmiać się z więziennej kraty, Wszystko pamiętać — prócz... czym jest ból.

Cambridge 1895 r.