skanowanie0042

162 Harold Pinter

McCANN Gdzieś tutaj.

GOLDBERG Pomóż mi ją podnieść.

McCANN (idąc na pierwszy plan, na lewo)

Nie mogę jej znaleźć.

GOLDBERG Musi przecież tu być.

McCANN Nie ma jej.

GOLDBERG (idąc na pierwszy plan, na lewo)

Musi być.

McCANN

Zniknęła.

McCann znajduje na podłodze latarkę, kieruje snop światła na stół i na Stanleya. Lulu leży na stole, ręce ma rozłożone. Stanley stoi pochylony nad nią. W chwili, gdy latarka oświetla jego twarz, Stanley zaczyna chichotać. Goldberg i McCann ruszają ku niemu. Stanley, chichocąc, cofa się do okienka, z twarzą ciągle oświetloną. W miarę jak światło zbliża się do niego a Goldberg i McCann przypierają go do muru, Stanley chichoce coraz głośniej. Goldberg i McCann nacierają na niego.

AKT III

Nazajutrz rano. Peter wchodzi z lewej, z gazetą w ręku, i siada przy stole. Zaczyna czytać gazetę. Głos Meg dochodzi przez okienko kuchenne.

MEG

Stan, to ty? Pauza.

Stanley?

PETER

Co?

MEG To ty?

PETER To ja.

MEG (wygląda przez okienko)

Ach, to ty. Nie mam w domu płatków owsianych.

PETER

No, a co masz innego?

MEG

Nic.

PETER

Nic?

MEG

Chwileczkę. (znika i wchodzi drzwiami kuchennymi) Masz gazetę?

PETER

Tak.

MEG

Dobra?

PETER

Niezła.

MEG

Wszystko, co usmażyłam, zjedli obaj panowie.

PETER Ach tak.

MEG

Ale jest trochę herbaty w imbryku. (nalewa mu herbaty) Zaraz pójdę po zakupy. Przyniosę ci coś dobrego.

PETER

Dobrze.

MEG

Och, muszę usiąść na chwilę. (siada w fotelu)

PETER Źle się czujesz?

MEG

Mam potworny ból głowy.

PETER (czytając)

Spałaś jak suseł.

MEG

Naprawdę?

PETER

Poszłabyś do sklepu, przeszłabyś się trochę. Chłodno na dworze. To ci dobrze zrobi.

MEG

Sądzisz?