W dobie ciągłego pośpiechu, nieustającego stresu, stale wzrastającego tempa życia, szczególnie w dużych miastach, coraz bardziej odczuwalna staje się potrzeba wypoczynku i regeneracji sił w warunkach spokoju, wolnej przestrzeni, bliskości natury i czystego środowiska. Ludzie coraz rzadziej decydują się więc na bierny wypoczynek w zatłoczonych kurortach, który ma podobne skutki dla zdrowia jak życie w zanieczyszczonych wielkomiejskich aglomeracjach.
Doskonałą alternatywą dla turystyki masowej stała się turystyka wiejska, w tym agroturystyka, dająca możliwość odcięcia się od negatywnych skutków cywilizacji. Wypoczynek w gospodarstwie agroturystycznym, przy bezpośrednim kontakcie z gospodarzem, miejscową ludnością, ludowymi zwyczajami, obrzędami, naturą i w otoczeniu wiejskich krajobrazów, stwarza możliwość rozwoju duchowego, poznania kultury i całkowitego oderwania się od codziennego zgiełku i pośpiechu. Miejscowej ludności zaś, zwłaszcza na słabo rozwiniętych obszarach o charakterze rolniczym, daje możliwość pozyskania dodatkowego źródła dochodu, rozwoju przedsiębiorczości oraz rozwoju całych obszarów wiejskich.
Do pełnienia funkcji obszarów recepcji agroturystycznej predysponowane są przede wszystkim czyste ekologicznie regiony o walorach przyrodniczych, krajobrazowych, kulturowych, o zachowanym tradycyjnym krajobrazie wiejskim oraz stwarzające możliwość aktywnego spędzania czasu.
Turystyka wiejska jest jedną z form turystyki. W literaturze znajduje się wiele definicji tego rodzaju turystyki. Sikora (1999) wyróżnia dwa rodzaje turystyki wiejskiej:
□ Turystyka na terenach wiejskich i leśnych - obejmuje wszelką turystykę organizowaną na wsi. Głównym jej celem jest przeciwstawienie atrakcji i warunków turystycznych środowiska wiejskiego miejskiemu.
□ Turystyka w gospodarstwach rolnych (agroturystyka) - jest związana z pobytem w gospodarstwie wiejskim, dotyczy różnych form spędzania czasu wolnego, usług turystycznych świadczonych w obrębie gospodarstwa rolnego.
121