1.3.112. Jakie kategorie gramatyczne przysługiwały rzeczownikom w pic.?
a) rodzaj;
b) liczba;
c) przypadek;
d) przyrostek tematyczny - wykładnik paradygmatu.
1.3.1 13. W języku psi. struktura flcksyjna wyrazu składała się z:
a) wielu morfemów zróżnicowanych fleksyjnic;
b) dwu elementów: tematu lleksyjnego (pełniącego funkcje semantyczne) i końcówki (funkcje syntaklyczne);
c) trzech elementów: tematu, przyrostka tematycznego oraz końcówki;
d) wyraz prasłowiański był niepodzielny strukturalnie.
1.3.1.14. Jakie czynniki decydowały o odmianie rzeczownika w psi.?
a) rodzaj gramatyczny;
b) znaczenie;
c) postać fonetyczna;
d) budowa morfologiczna.
1.3.1.15. Jakie kategorie gramatyczne przysługiwały rzeczownikom w psł.?
a) rodzaj;
b) liczba;
c) przypadek;
d) przyrostek tematyczny - wykładnik paradygmatu.
1.3.1.16. Jakie czynniki decydują o odmianie rzeczownika w języku polskim?
a) rodzaj gramatyczny;
b) znaczenie;
c) postać fonetyczna;
d) pochodzenie i inne uwarunkowania historyczne.
1.3.1.17. Z jakich elementów składa się struktura flcksyjna rzeczownika w języku polskim?
a) rzeczownik składa się z morfemów: głównego i pobocznego;
b) strukturę flcksyjna rzeczownika stanowi temat flcksyjny i końcówka;
c) rzeczownik ma strukturę monolityczną;
d) struktura flcksyjna jest zgodna zc strukturą słowotwórczą wyrazu
jest to budowa morfologiczna rzeczownika.
1.3.1.18. Jak przebiega granica podziału lleksyjnego rzeczownika syn?
a) syn - jest fleksyjnic niepodzielny;
b) syti-o - tematem jest syn + końcówka zerowa:
c) sy-n - tematem jest sy, końcówką n\
d) w mianowniku występuje zawsze czysty temat; końcówki pojawiają się dopiero w przypadkach zależnych.
1.3.1.19. Jak przebiega granica podziału fleksyjnego rzeczownika ręce?
a) ręc-e;
b) ręc- ’e\
c) ręc-e oraz oboczność k : c;
d) nie da sic przeprowadzić wyraźnej granicy między tematem a końcówką. ponieważ spółgłoska stanowi węzeł morfologiczny (tzn. jej cześć: twarda k należy do tematu; część - określony typ palatalności - do końcówki).
1.3.1.20. Co jest tematem fleksyjnym wyrazu pieni
a) pies - w mianowniku jest czysty temat fleksyjny;
b) głównym tematem jest ps-\ ustalamy go po odcięciu końcówki w D. lp.: ps-a\
c) temat tego rzeczownika charakteryzuje się obocznością form: ps-(a) : pies-0 : pś-{e)\
d) *ph.Sh.
13.1-21. Zakłócenia w historycznym rozwoju kategorii liczby polegają na:
a) zaniku form dualnych;
b) istnieniu rzeczowników' typupluralia tantum, singularia tantum\
c) neutralizacji kategorii liczby;
cl) występowaniu form suplctywnych.
1.3.1.22. Najważniejsze zmiany w rozwoju kategorii przypadka to:
a) zmniejszenie liczby przypadków';
b) zwiększenie liczby przypadków';
c) zmiana funkcji składniowych;
d) podział na przypadki zależne i niezależne.
1.3.1.23. Jak należy rozumieć termin rodzaj naturalny rzeczownika?
a) ten termin odnosi się do rzeczowników, które określają elementy natury (a nie wytwory człowieka);
b) ten termin odnosi się do hipotetycznej sytuacji języka pic., kiedy istniała zgodność rodzaju gramatycznego rzeczownika z rodzajem naturalnym oznaczanej przez niego istoty (tzn. rodzaj męski określa istotę płci męskiej; żeński żeńskiej, a nijaki określa istotę o trudnym do ustalenia rodzaju naturalnym);
39