13.1.12. Jakie kategorie gramatyczne przysługiwały rzeczownikom w pie.7
t rodzaj; liczba; przypadek;
przyrostek tematyczny — wykładnik paradygmatu.
1.3.1.13. W języku psł. struktura fleksyjna wyrazu składała się z: a> wielu morfemów zróżnicowanych fleksyjnie;
dwu elementów: tematu fleksyjnego (pełniącego funkcje semantycz* ne) i końcówki (funkcje syntaktyczne); c) trzech elementów: tematu, przyrostka tematycznego oraz końcówki] d) wyraz prasłowiański był niepodzielny strukturalnie.
1.3.1.14. Jakie czynniki decydowały o odmianie rzeczownika w psł.? ' ^a)) rodzaj gramatyczny;
» -bj znaczenie;
(6J)postać fonetyczna;
» 1@)) budowa morfologiczna.
I.3.L15. Jakie kategorie gramatyczne przysługiwały rzeczownikom wpsjfl (jyi rodzaj; I m
liczba;
(^przypadek;
a) przyrostek tematyczny — wykładnik paradygmatu.
I3LJ6. Jakie czynniki decydują o odmianie rzeczownika w języku pokłonu ) rodzaj gramatycznym (znaczenie;
^postać fonetyczna;
■/pochodzenie i inne uwarunkowania historyczne. IjRH
| 1.3.LI7. Z jakich elementów składa się struktura fleksyjna rzeczowńjjlj w j ęzyku polskim?
aj rzeczownik składa się z morfemów: głównego i pobocznego;
Qoj) strukturę fleksyjnąrzeczownika stanowi temat fleksyjny i końców^
c) rzeczownik ma strukturę monolityczną;
d) struktura fleksyjna jest zgodna ze strukturą słowotwórczą wyr^j - jest to budowa morfologiczna rzeczownika.
1.3.1.18. Jak przebiega granica podziału fleksyjnego rzeczownika syńlMI a) syn - jest fleksyjnie niepodzielny;
//'b) syn-0 - tematem jest syn # końcówka zerowa;
n
Go) sy-n - tematem jest syt końcówką n;
Ed) w mianowniku występuje zawsze czysty temat; końcówki pojawiają się dopiero w przypadkach zależnych.
P|llii9; Jak przebiega granica podziału fleksyjnego rzeczownika ręce? gfeji sręc^-e;
» b) rąc- ’e;
ręc-e oraz oboczność k: c;
|P) nie da się przeprowadzić wyraźnej granicy między tematem a koń-Brr cówką, ponieważ spółgłoska stanowi węzeł morfologiczny (tzn. jej ■ część: twarda k należy do tematu; część - określony typ palatalności t-do końcówki).
JtjJŻp. Co jest tematem fleksyjnym wyrazu piesi |li;pies - w mianowniku jest czysty temat fleksyjny;
|§! /głównym tematem jest ps-; ustalamy go po odcięciu końcówki w D. lp.: ps-a\
temat tego rzeczownika charakteryzuje się obocznością form: ps-{a) |\foipies-0: pś-(e);
Zakłócenia w historycznym rozwoju kategorii liczby polegają na: ■paniku form dualnych;
'/neutralizacji kategorii liczby; no-1
Iwystępowaniu form supletywnych.
Pjpą Najważniejsze zmiany w rozwoju kategorii przypadka to: «j.
[zmniejszenie liczby przypadków; t< oj^K |b|p
ĄwkqQ ćHB!
||tnieniu rzeczowników typu pluralia tantum, singularia tantum| neutralizacji kategorii liczbyt m? no- §1®
6 - ■
Hpźwiększenie liczby przypadków;
; zmiana funkcji składniowych;
^■jppodział na przypadki zależne i niezależne.
TOp3. Jak należy rozumieć tennin rodzaj naturalny rzeczownika?
ten termin odnosi się do rzeczowników, które określają elementy na-|tury (a nie wytwory człowieka); ten termin odnosi się do hipotetycznej sytuacji języka pie., kiedy j|istniała zgodność rodzaju gramatycznego rzeczownika z rodzajem L- naturalnym oznaczanej przez niego istoty (tzn. rodzaj męski określa J istotę płci męskiej; żeński - żeńskiej, a nijaki określa istotę o trudnym do ustalenia rodzaju naturalnym);
39