skanuj0024 (116)

28

ANDRZEJ KOWALCZYK

4. Ewolucja turystyki kulturowej

Traktując kulturę i krajobraz kulturowy jako „coś” zmieniającego się w czasie, trzeba przyjąć, iż również turystyka kulturowa ulega ciągłym przemianom (Kaczmarek i in. 2005). Jak już wcześniej wspomniano, można uznać, że do form turystyki kulturowej najwcześniej występujących w różnych częściach świata należy turystyka religijna. Już u zarania najstarszych cywilizacji odwiedzano „święte gaje”, obmywano się w „świętych rzekach”, pito wodę ze „świętych źródeł”, wspinano się na „święte góry” itp. Wraz z upływem czasu tego rodzaju zwyczaje (na początku o lokalnym znaczeniu) upowszechniły się w konfucjanizmie, hinduizmie, judaizmie i buddyzmie, a potem w taoizmie, chrześcijaństwie i islamie. Jeżeli przyjmiemy, że pielgrzymowanie jest formą turystyki, to bez wątpienia turystyka religijna jest jednym z najstarszych jej rodzajów.

Tabela 2. Formy turystyki kulturowej charakterystyczne dla danej epoki historycznej

Epoka	Okres	Lata	Często spotykane formy turystyki
	Starożytność	Do V w.	Religijna, zdrowotna
	Średniowiecze	v-xrvw.	Religijna, zdrowotna, łowiecka
	Renesans	XV-XVI w.	Religijna, zdrowotna, łowiecka, edukacyjna
£ N	Barok	XVII w.	Religijna, zdrowotna, łowiecka, edukacyjna
§ 'O i	Oświecenie	XVII w.	Religijna, zdrowotna, łowiecka, edukacyjna, kulturalno-artystyczna
■ o <o N W	Romantyzm	1800-1850	Religijna, zdrowotna, łowiecka, edukacyjna, kulturalno-artystyczna, „prestiżowa”
	Realizm	1850-1900	Religijna, zdrowotna, edukacyjna, kulturalno-artystyczna, „prestiżowa”, sportowa, „hazardowa”, przemysłowa
Modernizm		1900-1960	Religijna, zdrowotna, edukacyjna, kulturalno-artystyczna, „prestiżowa”, sportowa, „hazardowa”, przemysłowa, histoiyczno--militarna, kulinarna
Postmodernizm		Po 1960	Religijna, zdrowotna, edukacyjna, kulturalno-artystyczna, „prestiżowa”, sportowa, „hazardowa”, przemysłowa, historyczno--militama, martyrologiczna, kulinarna, rozrywkowa, erotyczna, „kosmetyczna”, „ezoteryczna”

Źródło: opracowanie własne