skanuj0005 (238)

Od autora

jest utatwienie rozpoznania i określenia typu siedliska w praktyce urządzeniowej i hodowlanej, zwłaszcza w pracach glebowo-siedliskowych przy kartowaniu siedlisk. Druga część to opisy i ilustracje roślinności drzewiastej, krzewiastej oraz gatunków charakterystycznych runa leśnego. Jej funkcja edukacyjna dotyczy nie tylko leśników terenowców, ale też uczniów i studentów, głównie kierunków leśnych, a także innych osób zainteresowanych tą tematyką. Niniejsza książka nie stanowi ani atlasu roślinności leśnej, ani klucza do oznaczania roślin. Ma na celu przekazanie podstawowej wiedzy o siedliskach leśnych ilustrowanej charakterystycznymi dla nich elementami.

1. Regionizacja przyrodniczo-leśna

9

1.1. Wprowadzenie

ftegionizacja przyrodniczo-leśna ma na celu ustalenie na podstawie zróżnicowania środowiska przyrodniczego, a tym •amym warunków wzrostu i rozwoju roślinności, jednostek terytorialnych o zbliżonych warunkach. W Polsce wyróżniono Ir/y jednostki hierarchiczne: mezoregion, dzielnicę i krainę (Trampler, Kliczkowska, Dmyterko, Sierpińska: 1990). Mezoregion przyrodniczo-leśny jest podstawową jednostką rogionizacji, wyróżnioną na podstawie dominującego na jej obszarze podłoża geologicznego i typu krajobrazu natural-nogo. Charakter przyrodniczy mezoregionów wynika z dominacji określonych typów siedliskowych lasu oraz potencjału roślinności naturalnej.

Dzielnica przyrodniczo-leśna jest wyższą jednostką regioni-/ncji, grupującą mezoregiony położone obok siebie, wykazujące podobną lesistość oraz podobne rozmieszczenie i wielkość kompleksów leśnych. Dzielnice różnią się przede wszystkim pełnionymi przez las funkcjami środowisko-twórczymi i ochronnymi.

Kraina przyrodniczo-leśna jest najwyższą jednostką regioni-/(icji. Obejmuje obszar, na którym przyrodnicze warunki produkcji leśnej są kształtowane przez określony (podobny) klimat. Poszczególne krainy różnią się rolą podstawowych Malunków drzew leśnych, budową drzewostanów i ich przydatnością dla produkcji leśnej.

Uugionizacja przyrodniczo-leśna służy prowadzeniu racjonal-mi»| gospodarki leśnej, ma też ogromne znaczenie w typologii siedlisk leśnych. Powinna być wykorzystywana nie tylko w lośnictwie, ale także w planowaniu przestrzennego agospodarowania kraju. Dla potrzeb gospodarki leśnej wykorzystywany jest przede wszystkim podział na i-1 .liny przyrodniczo-leśne, czasem dzielnice. W planowaniu przestrzennego zagospodarowania kraju natomiast bardziej przydatny jest podział na mezoregiony i dzielnice in/yrodniczo-leśne.