skanuj0005 (566)

9.2. Planowanie zagospodarowania turystycznego 237

funkcjonowaniu własnych przedsiębiorstw. Właśnie tego rodzaju obawy spowodowały, że latem 1997 r., po bardzo długich pracach przygotowawczych, w Polsce przyjęto ustawę o usługach turystycznych, która, mimo licznych zastrzeżeń, jakie budzi, może być podstawą do sformułowania w najbliższych latach właściwej polityki turystycznej.

9.2. PLANOWANIE ZAGOSPODAROWANIA TURYSTYCZNEGO

W celu zapewnienia turystom optymalnych warunków wypoczynku, ludności miejscowej i gospodarce obszarów recepcyjnych jak najwięcej korzyści, a środowisku przyrodniczemu jak najmniejszych strat, szczególnie duża rola przypada planowaniu przestrzennemu. Planowanie właściwego wykorzystania zasobów i walorów turystycznych oraz odpowiedniego zagospodarowania turystycznego i ruchu turystycznego ma tradycje sięgające lat pięćdziesiątych [Warszyńska, Jackowski 1978]. Pierwsze plany zagospodarowania turystycznego opracowano w Stanach Zjednoczonych, krajach zachodnioeuropejskich (Hiszpania, Francja), Związku Radzieckim, Czechosłowacji i w Polsce. W latach sześćdziesiątych plany rozwoju turystyki zaczęto opracowywać w krajach rozwijających się (np. Meksyk, Tunezja). Jednak największe rozmiary planowanie zagospodarowania turystycznego przyjęło we Francji, Hiszpanii, Włoszech, Grecji i Związku Radzieckim, a z krajów pozaeuropejskich m.in. w Meksyku i Malezji.

Jak podają J. Warszyńska i A. Jackowski [1978, 298-299], a także O. Roga-lewski [1974, 136] wśród planów zagospodarowania przestrzennego można wyróżnić:

• ze względu na zakres czasowy planu:

- plany etapowe (zwykle do 5 lat),

- plany perspektywiczne (na ogół od 15 do 25 lat),

- plany kierunkowe (na czas ponad 25-letni),

• ze względu na obszar planu:

- miejscowe (miejscowość, zespół miejscowości),

- regionalne,

- krajowe.

Na ogół zagadnienia turystyczne są częścią składową poszczególnych planów, jednak czasami są opracowywane jako samodzielne plany (np. Francja, Polska, Malezja, Włochy, były Związek Radziecki)¹.

Przykładem kraju, który niemal od podstaw rozwinął zagospodarowanie turystyczne w sposób planowy, jest Malezja. Już w 1972 r. w Malezji powstała instytucja rządowa Tourist Development Corporation (TDC), która podzieliła kraj

Przegląd planów rozwoju turystyki i zagospodarowania turystycznego znajduje się w opracowaniach J. Warszyńskiej i A. Jackowskiego [1978] oraz O. Rogalewskiego [1974],