skanuj0045 (20)

486

_

14. Leki przedwbakteryjne

14.8. Związki działające na transkrypcją i replikację kwasów nukleinowych

14.8.1. Chinolony i fluorochinolony

Chinolony i fluorochinolony pojawiły się stosunkowo późno w grupie Idfl przedwbakteryjnych, ale udowodniły swoją skuteczność terapeutyczną SąM szczególnie użyteczne w leczeniu infekcji dróg moczowych, a także zaksaan opornych na leczenie innymi znanymi lekami przeciwbakteiyjnymi. Mikromp-nizmy nabierają oporności na przykład na penicyliny w wyniku mutacji nych z biosyntezą ściany komórkowej. Mechanizm działania chinolonów orochinolonów jest inny, i dlatego mutacje takie nie chronią mikroorgana|^H przed tymi związkami.

Kwas nalidyksowy (rys. 14.78) był pierwszym skutecznym lekiem v klasie połączeń. Działa on przeciwko bakteriom Gram-ujemnym i jest użyt^H w krótkotrwałej terapii w infekcjach dróg moczowych. Można go podawani^H ustnie, ale niestety bakterie gwałtownie nabywają oporności. Otrzymano analogów kwasu nalidyksowego o podobnym działaniu, ale nie wykazywa|j| korzystniejszych niż on właściwości.

o			O		0 II
rrY**^1	Fv	Ki	JL^COgH		rrYT
ch2ch3	\ O X	k J N	i ch2ch3	fy HN^	A
KWAS NALIDYKSOWY	ENOKSACYNA			CIPROFLOKSACYNA
| Rysunek 14.78. Chinolony i fluorochinolony

Przełomem okazało się wprowadzenie do cząsteczki heteroaromarai^H szkieletu w pozycję 6 pojedynczego atomu fluoru, a w pozycję 7 - podstfH piperazynowego. Uzyskano enoksacynę (rys. 14.78), preparat o szerokim sie działania przeciw bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym. Zwiąp^H działał także przeciwko bardzo opornym pałeczkom ropy błękitnej.

W wyniku dalszych modyfikacji cząsteczki uzyskano ciprofldp^H (rys. 14.78). Obecnie jest ona lekiem z wyboru w leczeniu biegunki u nych. Stosuje się ją także powszechnie w infekcjach dróg moczonydi chowych, przewodu pokarmowego, a także w infekcjach skóry, kości i Uważa się, że spośród dostępnych preparatów, ciprofloksacyna ma npriB zakres działania. Ponadto, w przeciwieństwie do kwasu nalidyksowego. I^H wolno nabierają na nią oporności.