się z główek i wozówek. Spoiny podłużne są w części nie przykryte pełnymi powierzchniami cegieł następnej warstwy.
Wiązanie wielorzędowe powstaje z warstw powtarzających się, które tworzą w przekroju poprzecznym pasy równoległych pionowych rzędów wozówkowych o grubości 1/2 cegły i wysokości 4—5 warstw, przewiązanych dwoma rzędami wozówkowymi (rys. 5.8). Zasadniczo używa się przede wszystkim cegły pełne i układa się je wozów-kowo, zmniejszając znacznie pracochłonność wykonania muru.
Rys. 5.7. Wiązanie polskie (gotyckie) murów o grubości le, l'/a c, 2c
a-b-c
1 2 3
Rys. 5.8- Przykład wiązania wielorzędowego w murze o grubości 2 cegieł: 1, 2, 3, 4 — kolejne warstwy
Mur w kształcie litery T układa się tak jak narożniki z tym, że warstwy 3 i 4 powtarzają się (rys. 5.9). Mury te mogą mieć spoiny podłużne puste, co zwiększa ich izolacyjność cieplną.
Rys. 5.9. Połączenie murów zewnętrznych z wewnętrznym przy zastosowaniu wiązania wielorzędowego 1, 2, 3, 4 — kolejne warstwy
Po zapełnieniu spoin podłużnych zaprawą, mury wielowarstwowe mają wytrzymałość na obciążenie osiowe nie mniejszą niż przy stosowaniu innych wiązań.
Wiązania czterowarstwowe słupów tworzy się z powtarzających się warstw (rys. 5.10).
115