SNC03642

'.iiicKicniu

J ..u# hu zmian wtwslwy (zmiany

„ —    .    ... mały spadek temperatury dolnej cześri*

in pscudoadiabatycznych') i »n!./v,„_u    ,, ₄ ^{r j c}^° ws,_fw

. i- i . ^rj znaczny spadek temperatury itńrndJ^ suchoiulmbutyc/.ne), a zatem, w miarę wznoszenia (S2S pionowy Ruultcm temperatury w podlegającej temu ruchowi warstwie W^/u^sl len może doprowadzić do osiągnięcia i przekroczenia wartości gradientu*^/ butycznego we wznoszącej się warstwie; wówczas stanie się ona chwiejna.

Osiadającej masy. (Miąższość ta maleje także wskutek wzrostu ciśnienia atmosferyczne, go w miarę zbliżania się do powierzchni Ziemi). Jej górna część ogrzewa się adiabatye. nie. nodc/as cdv dolna cześć - przemieszcza się poziomo, nie zmieniając temperatury.

Odwrotny rozkład wilgotności, tj. jej wzrost ku górze, może sptrwodować przecń^ proces kształtowanie się konwekcyjnej stabilności w unoszącej się warstwie powietrz* Na stratyfikację termiczną i stany równowagi pionowej oddziałują także pionom ruchy mas powietrza, połączone z ich deformacją. I tak, podczas osiadania, dolna czę^ musy osiadającej ulega (przy powierzchni ziemi) rozbieżności — prądy zstępujące nad ziemią „rozchodzą się”. Elementem tej deformacji jest m.in. zmniejszenie miążizoicj

nie, podczas gdy dolna część — przemieszcza ■

i deformując temperatury klonach (rys Inwersje silnie zaznać cesów, który i wilgoci lub powietrza, rc samym do tr

Rys. 6.6. Prof

Określę wiednio y_a i' czających się krzywa strat; pujące - obc tem temper pujący na

m

Rys. 6.5. Pov

Ogrzewanie się wierzchołka masy osiadającej prowadzi więc do zmniejszenia pionowe-go gradientu temperatury, a więc do stabilizacji równowagi pionowej w całej osiadań*