Panteizm jest takim systemem objaśnienia świata, który nie dostrzega granicy pomiędzy Stwórcą a stworzeniem. Prowadzi to do odrzucenia dogmatu stworzenia oraz do ubóstwienia człowieka.
W tej spośród form panteizmu, która została zaadoptowana przez okultyzm ("panteizm emanacyjny")115, świat rozumiany jest jako emanacja bóstwa. Z panteizmem tym łączą się logicznie dwa inne błędy: preegzystencja dusz oraz reinkarnacja.
"Reinkarnacja jest nowym imieniem metempsychozy. Nazywa się ją także teorią migracji albo transmigracji dusz (...). Jest to doktryna, podług której dusze ludzkie przechodzą z jednego ciała w drugie. Dusze żyją dłużej niż ciało (w co zresztą nikt nie wątpi) i po okresie oczekiwania dłuższym lub krótszym, w okolicznościach przez różne szkoły różnie pojmowanych, powracają na ziemię, aby animować nowe ciała w momencie ich przyjścia na świat"116.
Powyższy "dogmat" nie jest do pogodzenia z doktryną katolicką.
Pierwsza niezgodność:
W hipotezie reinkarnacji każda dusza ludzka ożywiała już jedno lub wiele innych ciał w bliższej lub dalszej przeszłości... Zakłada to preegzystencję dusz. Otóż Kościół w swym nauczaniu odrzuca preegzystencję duszy: forma substancjalna istoty ludzkiej, dusza, jest stwarzana przez Boga w chwili poczęcia.
Druga niezgodność:
"Wyrok wydany w momencie sądu szczegółowego, któremu dusza podlega bezpośrednio po śmierci, wykonywany jest natychmiast. Według Drugiego Soboru Lyońskiego (1274) dusze
1,3 Na temat różnych rodzajów panteizmu zob. A.F.S. nr 91, art. M. Marie-Alberta, Panthiisme et presence divine.
1,6 Jean Vaquić, Occultisme etfoi catholigue, s. 28.
45