Stanisław Konarski (1)

/jilyjiicw (iollńihl

Stanisław Konarski

(1700- 1773)    fe

Po Aimeici Sl<inuda wii Konarskiego pisarzc / pokolenia jego foeżpofrrft/l mcii oświeceniowych spadkobierców /godnie podkreślali zasługę w letkiego pi|iikn w dziele muyidowcgo I kulturalnego odrodzenia narodu, jego rolę budzicleUkip jHzyzmijijc irm w lyni pierwszeństwo jako reformatorowi konsck wentMcmii i wazechltronnemu, ora/ oddając cześć jako prawemu obywatelowi Najzwięźlej ujijl lę myśl Ignacy Krasicki w epitafijnym czlerowicrszu urnie*/.-c/onym pod popientiem Konarskiego w laurowej alei parku hd/harnkiego

len, CO jnerwszy /d/ic/tdr dal gidę/ic wzniosłe I 6rT.ll®ł ibleźki odkrywa/: wirkami /armie.

Co nauk), co miłość krupi w/rn6*1 i krzepił,

W (leniu lum/iw tpuc/ywa, kldre nim zjifezczeptł

Podobnie wicrazowah inni.

Wojciech JakubowMki

On pirrwft/y w kraju pochodnia /ukwiecił.

Wygnał imdęle czczym wintinn slnm/.ydło.

Józef KohlaiiNki:

Ty plefw»/.y śmiałeś zrzucić szkoły pęta

Franciszek Dionizy Kniu/nin:

Konarski umarł.- Mitu niifi/o,) duwy I pierwsza polskich dowcipdw zrdelu.

Ilyly to ttlony czterech wychowanków szkół jezuickich, którzy że czcu) iiajwy/N/it chylili głowy mul prochami znuiiłcgo. Podobnie oceniali dzieło Koniircklego ośwtoml MlfpoJ gmenąj*, i#k» P« »»>»*« P»ń»^twa Makiego, ^WI'WIIHH n„ u-wtile w (lolskij trwlygję oiluuwicicl*ki|. U ptogu XIX Huletti Nwil l‘miiuN/.ck K Dmo«how»ki w upecjffltmte mu poświęconą rosjjwnwte: „Nu wolt) otlmtl/oiicl litciuluty polsluoj spruwietllwie pierws* vĘ/m> powinien .mcc Sfitoiaw Kominki on jil /rclomiowul, on dowcipom «wego nunulu skusił I^,"'wil/.|_W„    której mę w imukmsk i iMmł#toofa«h Ir/ymue powinny".