str144 145 (3)

Rys. 7. Łowienie za pomocą kosza z wikliny

tarła, w strefie przybrzeżnej rzek lub jezior) daje zastosowanie oczka. Jest to pętla wykonana z drutu, przymocowana do kija. Z chwilą gdy ryba wsunie głowę na pętlę, należy jednym szarpnięciem wydobyć na powierzchnię. Ilustruje to rysunek 6. Najskuteczniejsze i najbardziej pewne jest zaciśnięcie pętli w okolicy pokryw skrzelowych.

Rys. 9. Kosz stożkowy z przynętą

7.    Łowienie za pomocą kosza z wikliny. Zastosowanie tej metody umożliwia niekiedy złowienie znacznej ilości ryb. Kosz, najczęściej wykonany z wikliny, po włożeniu przynęty umieszcza się w wodzie. Łączy się go z brzegiem za pomocą linki, służącej do wydobycia kosza na powierzchnię w celu sprawdzenia zawartości (rys. 7).

8.    Wykorzystanie butelki jako pływaka. Połowu dokonuje się wykorzystując zakorkowaną butelkę, na którą nawinięta jest linka z przymocowanymi odgałęzieniami, zaopatrzonymi w haczyki z przynętą. Butelka pełni rolę pływaka. Wyciągnięcie z wody całego zestawu wraz ze złowionymi rybami umożliwia koniec linki, który należy przywiązać do przybrzeżnych drzew lub krzewów (rys. 8).

9.    Użycie kosza stożkowego z przynętą. Do połowu ryb można stosować również wiklinowy kosz upleciony w formie stożka. Kosz łącznie z przynętą umieszcza się w wodzie. Wyciągnięcie go umożliwia linka, która w wypadku nieobecności łowiącego może być przywiązana do palika na brzegu (rys. 9).

10.    Łowienie za pomocą linki z haczykami i podrywką, umieszczone na dnie. W wypadku łowienia ryb bytujących przy dnie zbiornika wodnego możliwe jest zastosowanie sprzętu do połowu pojedynczych sztuk lub kilku na raz. Może to być sznur, od którego na boki odchodzą linki z haczykami. Na obydwu końcach powinien mieć on obciążenie. Górny obciążony koniec sznura przymocowuje się poprzez różnej długości linkę (zależnie od głębokości zbiornika) do pływaka, co umożliwia rozpostar-

145