Str287 (2)

287

287

T_a kHp k

^10³

'' k,-

- dla schematu wg rys. 14.13.Ib za~ 12; 15; 18;... (tabl. 14.13.2).

Wtedy Zb=z_a (;-l) /e,

gdzie e = f (/) (tabl. 14.13.1);

c) otrzymane w taki sposób wartości Zb zaokrągla się do liczb całkowitych wieloktrotnych liczbie satelitów n_s\

Tabl. 14.13.1. Zależność e = f(i)

i	10	12	14	16
e	1,4	1,5	1,6	1,8

d)    udokładnia się współczynnik e = z_a{i-\) I z_b\

e)    wstępnie wyznacza się z_t= (Zb~z_a) / (e+1);

Zg—ezf.

z_f, z_g - liczby całkowite;

f)    wyznacza się wartości współczynników przesunię-

ciadlakół a - x_a i b - xi,;    x_a, Xb = f (z_a,z_g)

(tabl. 14.13.2) oraz kąt zazębieniach przekładni koregowanej (5.3.1 p. 7).

Przyjmując wstępnie moduły dwóch stopni reduktora za jednakowe wprowadza się korektę liczby zębów wg równania współosiowości, warunków sąsiedztwa satelitów oraz montażu mechanizmu.

1.2.    Równanie współosiowości:

- dla schematów wg rys. 14.13.la,c    z_g = (Zb-z_a)/2;

- dla schematu wg rys. 14.13.Ib    (z_a+z_g) = (Zb-Zf).

1.3.    Warunek montażu mechanizmu (warunek zazębienia kół) Zb/k_s=7; z_a/k_s=7, gdzie 7 - liczba całkowita.

1.4.    Warunek sąsiedztwa satelitów

(będzie sprawdzony w p. 2.6). 2. OBLICZENIA WYTRZYMAŁOŚCIOWE zawierają:

2.1.    Dobór materiałów kół zębatych i rodzaju ich obróbki cieplnej (5.2).

2.2.    Obliczanie naprężeń dopuszczalnych, MPa 0Hp_a) (5.2). Ekwiwalentna liczba cykli obciążenia (5.2 p. 2.2):

-dla koła o N_Heo =60 n'_aL_h c k_NE,

gdzie n'_a=n_a-n_h - odnośna częstotliwość obracania koła o względem jarzma A;

-    dla satelity N_HE_g = 60 n_gL_hc k_HE,

gdzie n_g=n_az_a/z_g - odnośna częstotliwość obracania satelity g względem koła o. Obliczanie naprężeń dopuszczalnych adla pary „koło a - satelita g" wykonuje sie wg 5.2 p. 2.

2.3.    Obliczanie wytrzymałościowe przekładni wykonuje się jak dla przekładni zamkniętych wg parametru a_w (5.3.2).

Z dwóch par zazębienia „o-g" (zazębienie zewnętrzne) oraz „ b-g" (zazębienie wewnętrzne) zwykle obliczeniom podlega para o zazębieniu zewnętrznym. Obliczeniowa odległość osi, mm

a'_w=k_a (/'+!)

gdzie i '=n_a/n_g;

n - współczynnik uwzględniający nierówno-miemość rozkładu obciążenia między sate-tami.

W przypadku nieobecności konstrukcyjnych rozwiązań skierowanych na zmniejszenie nierównomiemoś-ci rozkładu obciążenia Q = 1,3...2,0 (rys. 14.13.2). W przypadku obecności takiego rozwiązania n = 1,1...1,2 (rys. 14.13.3, 14.13.4);

T/^,ba^=:b/a_lv < 0,5 dla u $6,3;

Tpba < 0,4 dla u > 6,3 - współczynniki szerokości wieńca kół.

Reszta parametrów do obliczeń dobiera się wg 5.3.2.

Otrzymaną w taki sposób odległość osi ań zaokrągla się do bliższej wartości a„, mm (c/^aiaj.) zgodnej z PN (tabl. 5.3.3).

2.4.    Dobór innych parametrów przekładni:

-    szerokość kół, mm:

-    o wewnętrznym zazębieniu bb^baOw',

-satelity    b_g= (1,03. ..1,04) b_b;

-    o zewnętrznym zazębieniu b_a= (1,03...1,04) b_g;

-    moduł zazębienia, mm m' = 2 a _wl[{u'+\) za\

zaokrągla się do bliższej wartości m zgodnej z PN (tabl. 5.3.2);

-    udokładnia się liczbę zębów kół z_a, z_b i z_g ze sprawdzeniem równania współosiowości i warunku montażu;

-    oblicza się średnice kół o, b i g (d_a, d_f)

-    udokłada się odległość osi a_w i współczynniki przesunięcia.

2.5.    Warunek sąsiedztwa satelitów (przy ich liczbie

k_s >: 2).    o_w sin (n/k_s) > 0,5 d_ag■

2.6.    Wykonuje się wstępne obliczanie wałów (2 p. 11).

2.7.    Wykonuje się wewnętrzne rozplanowanie reduktora (6).

2.8.    Wykonuje się projektowe obliczanie wałów (8.1). Biorąc pod uwagę maksymalną nierównomiemość rozkładu obciążenia pomiędzy strumieniami reduktora obwodowa siła w zazębieniu, N

F_t = 4To/(d_ak_s).

2.9.    Dokonuje się doboru łożysk.

KONSTRUOWANIE PRZEKŁADNI

Tabl. 14.13.2. Zalecane liczby zębów oraz wartości

współczynników przesunięcia x_a, Xb

^zs	Z a	12	Zo =	15	-4-a	= 18	z0	= 22	^za ^=	= 28	Zo =	= 34
	+Xq +Xb		+ Xa +Xb		+Xa	+Xb	+Xa +Xb		+Xa	+Xb	+Xa	+Xb
18	0,30	0,61	0,34	0,64	0,54	0,54	-	-	-	-	-	-
22	0,30	0,66	0,39	0,75	0,60	0,64	0,68	0,68	-	-	-	-
28	0,30	0,88	0,26	1,04	0,40	1,02	0,59	0,94	0,86	0,86	-	-
34	0,30	1,03	0,13	1,42	0,30	1,30	0,48	1,20	0,80	1,08	1,01	1,01
42	0,30	1,30	0,20	1,53	0,29	1,48	0,40	1,48	0,72	1,33	0,90	1,30
50	0,30	1,43	0,25	1,65	0,32	1,63	0,43	1,60	0,64	1,60	0,80	1,58
65	0,30	1,69	0,26	1,87	0,41	1,89	0,53	1,80	0,70	1,84	0,83	1,79
80	0,30	1,96	0,30	2,14	0,48	2,08	0,61	1,99	0,75	2,04	0,89	1,97
100	0,30	2,90	0,36	2,32	0,52	2,31	0,65	2,19	0,80	2,26	0,94	2,22
125	-	-	-	-	-	-	0,75	2,43	0,83	2,47	1,00	2,46

Tendencje rozwojowe reduktorów planetarnych można zobaczyć porównując ich konstrukcje.

Na rys. 14.13.2 jest przedstawiony planetarny reduktor ze sztywnie zmontowanymi kołami a i b , co powoduje zwiększenie (1.

Na rys. 14.13.3 jest przedstawiony planetarny reduktor z samonastawnym kołem b, na rys. 14.13.4 - z samonastawnym kołem o, co zmniejsza Q.

Dla zmnieszenia nierównomiemości rozkładu obciążenia po szerokości satelita jest zmontowana na kulkowych łożyskach wahliwych lub baryłkowych dwurzędowych.