pa艅stwowego, jak r贸wnie偶 przez 艣wiadom膮 opozycj臋 ze strony apologet贸w dawnego porz膮dku i przez si艂y ekstremistyczne. Wyst臋puj膮 blokady 艣wiadomo艣ciowe spo艂ecze艅stwa, b臋d膮ce skutkiem d艂ugotrwa艂ej sowietyzacji, utrudniaj膮ce adaptacj臋 do nowych warunk贸w.
Istotne znaczenie dla tempa i skuteczno艣ci przemian ustrojowych ma przezwyci臋偶enie recesji i umo偶liwienie dalszego rozwoju ekonomicznego Polski. Niezb臋dna do tego jest powszechna prywatyzacja i gruntowna zmiana systemu sterowania gospodark膮. Wa偶n膮 rol臋 odgrywa tu r贸wnie偶 partnerska wsp贸艂praca z Zachodem i pomoc z jego strony, zar贸wno w wymiarze materialnym, jak i instytucjonalnym. Powodzenie przeobra偶e艅 uwarunkowane jest w znacznym stopniu tak偶e reform膮 administracyjn膮 konsoliduj膮c膮 i stabilizuj膮c膮 struktur臋 pa艅stwa oraz podnosz膮ca efektywno艣膰 jej funkcjonowania.
3. Zewn臋trzne aspekty polityki bezpiecze艅stwa Podstawowe zasady
Polska prowadzi polityk臋 bezpiecze艅stwa zgodn膮 z prawem mi臋dzynarodowym, w szczeg贸lno艣ci z postanowieniami Karty Narod贸w Zjednoczonych oraz innymi aktami mi臋dzypa艅stwowymi zar贸wno dwustronnymi, jak i wielostronnymi. Polityka ta jest tak偶e zgodna z postanowieniami Konferencji Bezpiecze艅stwa i Wsp贸艂pracy w Europie.
Za szczeg贸lnie istotne w stosunkach mi臋dzynarodowych uznajemy respektowanie nienaruszalno艣ci istniej膮cych w Europie granic, rezygnacj臋 z roszcze艅 terytorialnych, poszanowanie suwerenno艣ci, nieingerencj臋 w sprawy wewn臋trzne, wyrzeczenie si臋 u偶ycia si艂y lub gro藕by u偶ycia si艂y. W celu zapewnienia bezpiecze艅stwa kraj nasz chce 艣ci艣le wsp贸艂pracowa膰 ze wszystkimi s膮siadami i nic zamierza zawiera膰 sojuszy militarnych z jednym z s膮siad贸w przeciwko innemu.
S膮siedzk膮 i regionaln膮 wsp贸艂prac臋 traktujemy tak偶e jako drog臋 u艂atwiaj膮c膮 wsp贸lne w艂膮czenie si臋 w przysz艂y, og贸lnoeuropejski system bezpieczc艅-
stwa zbiorowego. Polska jcsl zainteresowana zbudowaniem takiego systemu zbiorowego bezpiecze艅stwa, kt贸ry obejmowa艂by Europ臋 i Ameryk臋 P贸艂nocn膮. Opowiadamy si臋 za opracowaniem i przyj臋ciem przez wszystkie pa艅stwa modelu niekonfrontacyjnej doktryny militarnej, zak艂adaj膮cej zwi臋kszanie bezpiecze艅stwa nie tylko danego kraju, ale r贸wnie偶 bezpiecze艅stwa innych, zw艂aszcza s膮siednich pa艅stw.
Polska popiera wzrost jawno艣ci i budowanie zaufania mi臋dzynarodowego w sferze militarnej. Eliminowanie atmosfery niepewno艣ci i wzajemnych podejrze艅 uwa偶amy za wa偶ny czynnik zmniejszenia zagro偶e艅 wojennych.
Uznajemy za zgodn膮 rozwijania ide臋 tworzenia wielonarodowych sil zbrojnych i udzia艂 w nich Polski. Uwa偶amy za mo偶liwe tworzenie mieszanych jednostek wojskowych wsp贸lnie z naszymi s膮siadami. B臋dziemy nadal kierowa膰 oddzia艂y Wojska Polskiego do udzia艂u w Si艂ach Pokojowych ONZ lub do dzia艂ania w innych misjach ONZ, KBWE, NATO, P贸艂nocnoatlantyckiej Rady Wsp贸艂pracy lub Unii Zachodnioeuropejskiej.
Rozbrojenie
Polska popiera inicjatywy rozbrojeniowe i b臋dzie nadal aktywnie uczestniczy膰 w odno艣nych rokowaniach. Uwa偶amy za szczeg贸lnie wa偶ne negocjacje i wynikaj膮ce z nich umowy dotycz膮ce redukcji i ograniczenia si艂 zbrojnych, w tym zw艂aszcza si艂 konwencjonalnych w Europie. Polska b臋dzie d膮偶y膰 do stworzenia w Europie nowego 艂adu wojskowego, kt贸ry eliminowa艂by mo偶liwo艣膰 przeprowadzenia niespodziewanego ataku i dzia艂a艅 ofensywnych na du偶膮 skal臋. Kraj nasz opowiada si臋 za 艣cis艂ym przestrzeganiem zasady nieproliferacji broni j膮drowej oraz za redukcj膮 arsena艂贸w nuklearnych.
Posiadanie w艂asnego potencja艂u obronnego jest jednym z podstawowych atrybut贸w naszej suwerenno艣ci. Zgodnie z procesem rozbrojeniowym Polska aktualnie dokonuje koniecznej restrukturyzacji i konwersji przemys艂u zbrojeniowego, nadmiernie rozbudowanego i tendencyjnie ukierunkowanego w okresie przymusowej przynale偶no艣ci do Uk艂adu Warszawskiego.
71