ni Iii 'Żebrowilku
.1 V NA OHIIKSY HO/.WOJOWK W CHYC IIOl.OOII POLSKI*t
usiłowaniu wymienionych poprzednio różnic w per lody zacjl po-ujbnid/.lej znane u nas całościowo podziały, zaproponowane przez solskich autorów: S. Baleya, S. Szumana i M. Kreutza, laicy (1946, s. 330) wyróżnia 3 okresy:
niemowlęctwo — pierwszy rok życia, dzieciństwo — 1-12(13) lat, wiek dojrzewania — 13(14) -20 lat.
< Iństwo dzielił Baley z kolei na 3 fazy:
pierwsze dzieciństwo — do końca 3 r.ż.,
druulo (średnic, przedszkolne) dzieciństwo — do końca 7 r.ż., tr/rdc (szkolne) dzieciństwo — do ok. 13 r.ż.
k dojrzewania składa się również z 3 faz:
przedpokwltanie — ok. 13 - 14 r.ż.,
pokwitanie (faza pubertalna) — do ok. 17 r.ż.,
wiek młodzieńczy (adolescencja) — do ok. 20- 24 r.ż./
wy faz wieku dojrzewania wynikają z biologistycznego ujmowania yni czasie) przez Baleya zjawisk rozwojowych, zwłaszcza w stosun-- okresu dojrzewania. Kryteria zaś rozróżnienia faz są — jak już minęliśmy— rozmaite: w najmłodszych latach — rozwój ruchowy vój mowy, w drugim i trzecim dzieciństwie — stosunek do świata Nitiyzm -realizm), w wieku dojrzewania — głównie rozwój i prze-j y< In uczuciowego i stosunku do innych ludzi.
Azumnn (1947a, s. 5-8; 19476, s. 14-15) wyróżnia również chociaż inaczej wydzielone okresy:
pierwsze dziecięctwo (wiek przedszkolny) — od urodzenia do 7 r.ż., drugie dziecięctwo (wiek chłopięcy,
wiek szkoły powszechnej) — od 7 do 14 r.ż.,
wiek dojrzewania i wiek młodzieńczy — od ok. 14 do ok. 21 r.ż.
Pierwsze dziecięctwo uutor dzieli na 3 fazy: niemowlęctwo, drugi rok życia oraz wiek przedszkolny (od 3 do 7 lat).
. umnn akcentuje zasadniczą zgodność (mimo odmiennej terminolo-r wegn podziału z podziałem Baleya; uzasadnia go zaś trzema wzglę-1: a) rozwojem cielesnym - - na przełomie między pierwszym i drugim •nem następuje zmiana uzębienia, na przełomie drugiego i trzeciego ••ni dojrzewanie płciowe organizmu, b) środowiskiem wychowaw-■ i w pierwszym okresie Jest nim dom, w drugim — szkoła powszech-podstawowa — M.Ż.), w trzecim — szkoła średnia i licealna lub „poza-»lna spit jallzucja i terminatorstwo wszelkiego rodzaju"; c) rozwojem
piychlebnym - „w każdym / tych okrciów imienin się charakter postu wy psychicznej wobec życiu, kierunek zainteresowań i styl pracy urny*
• łowej" (Szuman, 1047bt x. 1 ft). -t ■ - >
dzieciństwo 0-11 lal,
' / młodość 11-21 lat.
Każdy z tych okresów dzieli się na 3 fazy; główną zasadą podziału jest rozróżnienie faz intensywnego rozwoju i faz zwolnienia tempa rozwojowego, mianowicie:
^ Dzieciństwo:
wczesne dzieciństwo 0-5 lat (intensywny rozwój),
pierwszy zastój 5-7 lat (okres przejściowy, zwolnienie tempa rozwojowego),
okr.« obiektywny 7-11 lat (intensywny rozwój, zainteresowanie światem obiektywnym).
Młodość:
okres przekory 11-14 lat (okres przejściowy, drugi zastój),
okres dojrzewania 14-17 lat (okres intensywnego rozwoju),
okres harmonizacji 17-21 lat (okres przejściowy, zwolnione tempo
rozwoju).
Przyjmując (za C). Tumlirzem) ten podział, Kreutz uważa, że ka/dy podział rozwoju na okresy jest „rzeczą umowy i nie odzwierciedla żadnej obiektywnej rzeczywistości" Rozwój jest bowiem procesem ciągłym, bez gwałtownych zmian i ostrych zwrotów/które by mogły stanowić naturalne granice okresów. Podział na fazy jest sprawą natury technicznej — ułatwia opis rozwoju.
Obie poruszone tu zasadnicze sprawy: ciągłości rozwoju
i sztuczności wszelkich podziałów na okresy czy fu zy -nie są jednak tak proste i oczywiste. Właśnie na te tematy toczą się do dziś między psychologami ostre spory i dyskusje.
ił. Dyskusja NAD ATAniAI.NOSCIA KCZWOJU
Na specjalnym sympozjum międzynarodowym w 1955 r. w Genewie, poświęconym dyskusji nad stadiami rozwojowymi, P. A. Os t e r r i o t h“ przedstawił analizę 18 systemów podziału na stadia, wysuwanych przez autorów europejskich i amerykańskich (na samym sympozjum przcdstawlo-
“ i1, a. OitrrrUth /.*•« tladvi du dćt-.*lop|i#m*n| m-lon tiautrra 4eole$ tle piycho-high' W: I" proliIćcH* «/«*’ ImIr, en inytholoylf ienfant (1050, n 43 4»)
i ' i yi i■ • >t>>a(ii> >i