strona6 (2)

126

Zwierzęta w akwarium morskim

Z prawej: Szorstniki często żyją w zacienionych miejscach.

Szorstnik

(Ceriantharia)

Cassiopeia andromeda jest regularnie rozmnażana w Lóbbecke-Museum w Dusseldorfie. Niektóre z żyjących tam osobników dożyły bardzo sędziwego wieku. Hodowla tych delikatnych parzydełkowców ma jednak sens tylko w zbiornikach gatunkowych. Kolejnym problemem jest to, że będziemy mieli ogromne trudności z ich zakupem. Dlatego hodowla krążkopławów jest jak na razie dla większości akwarystów mało osiągalnym przedsięwzięciem. Bardzo rzadko spotkamy się z nią nawet w ogrodach zoologicznych.

Koralowce (Anthozoa)

Szorstniki (Ceriantharia)

Na świecie żyje około 50 gatunków szorst-ników, które dla laika są praktycznie nie do odróżnienia. W przeciwieństwie do pozostałych parzydełkowców, szorstniki wytwarzają specjalne osłony mieszkalne zbudowane z wydzielanego przez nie śluzu, ziarenek piasku i pustych knidoblastów. Osłona w kształcie podłużnej rurki może być zakopana w piaszczystym lub szlamowatym podłożu nawet na głębokości do 0,5 metra. W razie niebezpieczeństwa całe zwierzę chowa się błyskawicznie w twardej osłonie. Na zewnątrz pozostają tylko długie ramiona czułków. Jeśli będziemy właściwie pielęgnować szorstniki w naszym akwarium, to mogą one tu żyć nawet przez 30 lat. Znane są już także przypadki udanego odchowu larw tych zwierząt. Karmienie. Szorstniki są planktonożercami. Dlatego powinniśmy je karmić drobnym planktonem zastępczym. Można też stosować mrożone skorupiaki i żywe larwy solowca. Szorstniki bardzo chętnie zjadają nawet dość duże cząstki pokarmu, ale nie jest to właściwy sposób karmienia. Po pewnym czasie może on doprowadzić do tego, że długie i piękne ramiona chwytne tych zwierząt ulegną skróceniu i staną się bardzo grube.

Wrogowie. Oprócz kilku gatunków drapieżnych ślimaków i dużych przedstawicieli gromady skorupiaków, silnie parzące szorstniki nie mają groźnych dla siebie wrogów.

Łączenie z innymi organizmami.

W knidoblastach szorstników znajduje się bardzo silny jad, dlatego liczba potencjalnych partnerów, którzy mogliby żyć z nimi w jednym zbiorniku, jest mocno ograniczona. W zasadzie zupełnie nie nadają się do tego celu inne gatunki koralowców. Najlepiej hodować je same, w bardzo małych grupach. Można je ewentualnie połączyć z niewielkimi garbikami, małymi krabami pustelnikami, sabelliami, niektórymi gatunkami gąbek i z praktycznie niezniszczalnymi wężowidłami. W ich towarzystwie świetnie sobie również poradzi krewetka czyszcząca Stenopus hispidus. Jednak dla innych, bardziej wrażliwych gatunków krewetek, wysmukłe ramiona chwytne szorstników mogą okazać się zabójcze.

Wskazówki praktyczne. Przy zakupie szorstników musimy zwrócić uwagę na kilka ważnych spraw. Te zwierzęta, w przeciwieństwie do ukwiałów, nie mają podeszwy, która pozwalałaby im poruszać się po morskim podłożu. Dolny koniec ciała (biegun bazalny) jest zakończony spiczastym wyrostkiem, który zawsze powinien być cały i nieuszkodzony. Wybierajmy tylko takie zwierzęta, a już w sklepie zoologicznym przekonamy się, że szorstniki można kupować nawet wtedy, gdy nie mają rurkowatej osłony mieszkalnej.

Zdrowe osobniki wkładamy do naszego zbiornika, umieszczając je na przewidzianym dla nich piaszczystym podłożu. Po krótkim czasie szorstniki powinny się w nim zakopać. W tym miejscu grubość warstwy piasku musi wynosić co najmniej 10 cm. Do wykonania podłoża dla szorstników najlepiej użyć drobnego piasku lub pozbawionego ostrych krawędzi materiału skalnego (np. podłoże typu Biofora).