str118

G Bii;XlCMxz-Gfabowtk4i. Z. Mikulski. Hydrologia ogólno. Warwa w a 2095 ISBN 83-01-1 45?9-X. X/ by \VN PWN 2005

znajduje się ona na poziomic morza, podnosi się w kierunku zwrotników, osiągając tu najwyższe wysokości (do 6400 m n.p.m.), po czym nieznacznie obniża się w kierunku równika (do 4400-4900 m n.p.m.).

W sprzyjających warunkach topograficznych powyżej granicy wiecznego śniegu znajduje się pole lub obszar firnowy, czyli obszar gromadzenia się mas śnieżnych (rys. 105). Tu gromadzi się śnieg pochodzący z opadów i osadów (szron, sadź) oraz dostarczany przez wiatr i lawiny śnieżne. Lawinami nazywa się masy śnieżne szybko ześlizgujące się z pochylonych powierzchni zboczy górskich i pociągające za sobą dalsze masy śniegu. Lawiny są zjawiskiem charakterystycznym dla obszarów górskich i występują lam, gdzie nachylenie zboczy przekracza 15° i miąższość śniegu osiąga ponad 0,5 m.

W obszarze położonym powyżej granicy wiecznego śniegu następuje stały ubytek utworzonych w postaci śniegu i lodu zapasów wody. Odbywa się on przez powstawanie

□

i

Cl

C

7T

C

S> Hydrologia ogólna - Elżbieta Bajkiewicz-Grabowska, Zdzisław Mikulski - iLibrary Reader

lotatnik ” to C:\Document.r" fWoIr^l    W Itelix iLibrary^’ ff Hydrologia og...

strefa

akumulacji

śniegu

|J || |j j strefa topnienia

ilmia wiecznego śniegu

¹"    "    odpływ

weta rzeczny

%7///////////////////

Rys. 105. Schemat lodowca górskiego

lodowców, przenoszących masy lodu poniżej granicy wiecznego śniegu, gdzie lód taje, oraz wskutek schodzenia lawin.

Zasilanie i ruch lodowców

Podstawowym budulcem lodowców jest śnieg. Szacuje się, że każdego roku na Ziemię spada 1.7 x 10¹' t śniegu, z czego 2,7 x 10¹²1 nie topnieje i zasila lodowce (Jania. 1993).

118

CO

co

co

EJ

I©

lo

f(j

ce

!(4