uposledzenie

Upośledzenie umysłowe

Upośledzenie umysłowe jest zaburzeniem charakteryzującym się znacznymi ograniczeniami zarówno w funkcjonowaniu intelektualnym jak i zachowaniach adaptacyjnych, tj. pojęciowych, społecznych i praktycznych umiejętnościach adaptacyjnych^ Zaburzenie to ujawnia się przed osiemnastym rokiem życia.

W 2002 podaje pięć następujących założeń:

Założenie 1: „Ograniczenia w funkcjonowaniu należy rozpatrywać w kontekście środowiska typowego dla grupy rówieśniczej i kręgu kulturowego danej osoby.” (dom, dzielnica, szkoła, miejsce pracy i inne miejsca, w których ludzie w podobnym wieku przebywają, bawią się, pracują i nawiązują wzajemne kontakty).

Założenie 2: „Właściwa ocena powinna uwzględniać różnorodność kulturową i językową, a także różnice w czynnikach komunikacyjnych, sensorycznych, motorycznych i tych związanych z zachowaniem.” (tożsamość etniczna), włączając w to język używany w domu, komunikację niewerbalną i obyczaje, które mogą wpłynąć na wyniki oceny.

Założenie 3: „U każdej osoby, ograniczenia występują razem z mocnymi stronami.”(...) Jak każdy, osoby upośledzone umysłowo często umieją robić pewne rzeczy lepiej. Takie osoby mogą posiadać zdolności i mocne strony, które są niezależne od ich upośledzenia umysłowego. Wśród nich znajdą się zdolności fizyczne czy też umiejętności społeczne,

i

umiejętności adaptacyjne, lub też lepiej rozwinięta jedna umiejętność przy innych ograniczonych.

Założenie 4: „Opis ograniczeń jest istotny, gdyż pozwala opracować profil potrzebnych rodzajów wsparcia.” Oznacza to, że sama analiza ograniczeń nie wystarcza. Po niej musi nastąpić opis rodzajów wsparcia dla danych potrzeb osoby po to, aby poprawić funkcjonowanie. (...)

Założenie 5: „Przy właściwym wsparciu zapewnionym przez dłuższy czas, funkcjonowanie osoby umysłowo upośledzonej ulegnie ogólnej poprawie.” (...) Brak poprawy może stanowić podstawę do zmiany profilu rodzajów potrzebnego wsparcia.