- to przestawienie naturalnego szyku wyrazów w zdaniu, naruszenie zwyczajowej kolejności wyrazów;
- orzeczenie może znaleźć się na końcu konstrukcji składniowej, zdanie nadrzędne może zostać poprzedzone podrzędnym itp.
- jest takim zabiegiem stylistycznym, dzięki któremu osiąga się niezwykłość stylu; wartości znaczeniowe pewnych wyrazów zostają podkreślone.
- w prozie istotne znaczenie pełni inwersja czasowa fabuły, polegająca na zaburzeniu porządku chronologicznego; wydarzenia są przedstawione niezgodnie z układem czasowym, np. od wydarzeń najpóźniejszych w Granicy Zofii Nałkowskiej.
| SKŁADNIOWE ŚRODKI STYLISTYCZNE g
-e<sg©'j-
szyk przestawny
Noc jak bas.
Księżyc wysoko jak sopran, gość u chmur ośnieżających drzewa -zima, ziina, jaka tam zima!
skoro jak majowy słowik śpiewa.
(K. I. GAŁCZYŃSKI, Sanie)
- opuszczenie w zdaniu jakiegoś wyrazu, najczęściej dotyczy to orzeczenia, cza- £
sami podmiotu; • jj-
- pojawiają się niepełne konstrukcje składniowe, ale mimo braku jakiejś części domyślamy się jej znaczenia.
- dzięki elipsie wypowiedzenie staje się zwięzłe i krótsze, często są to równoważ-niki zdań.
- jesl środkiem stylistycznym chętnie stosowanym w poezji współczesnej.
Hej, chłopcy, bagnet na broń!
Długa droga, daleka przed nami,
Mocne serca, a w ręku karabin,
Granaty w dłoniach i bagnet na broni.
(K. KRAHELSKA, słowa pieśni)
I SKŁADNIOWE środki stylistyczne I
-•©gs?-
- charakterystyczna dla poezji, polega na wyraźnej różnicy między długością i zdania, a długością wersu;
- pewna część zdania powiązana z nim znaczeniowo, zostaje „przerzucona" i do następnego wersu łub strofy.
- wzbogaca język poetycki, powszechnie stosowana w wierszu sylabicznym. t
Przed domem jarzębina Ku ziemi się ugina.
Widzisz, coraz to śmielej Jesień sobie poczyna.
(J. LIEBERT, Przed domem jarzębina)
- to zastosowanie w utworze zdań wykrzyknikowych lub równoważników zdań wyrażających silniejsze emocje;
- zdanie wykrzyknikowe, czasami niepełne, wtrącone w lok wypowiedzi jest wyrazem uczuciowego zaangażowania mówcy.
- przybiera często postać apostrofy, wtedy zwrócone jest bezpośrednio do odbiorcy.
- służy ożywieniu stylu i osiągnięciu ekspresji językowej.
To za mało! Za mało! Za mało!
Twoje słowa tumanią i kłamią!
Piersiom żywych daj oddccli zapału, wiew szeroki i skrzydła do ramion!
Nam te słowa ciche nie starczą.
Marne słowa. 1 błahe. I zimne.
Ty masz werbel nam zagrać do marszu!
Smagać słowem! Bić pieśnią! Wznieść hymnem!
(W. BRONIEWSKI, Poezja)
103